КАРБАЛЕВІЧ

2021-06-24 20:20:59 Чаму не будзе параду?

Упершыню з 1999 году ў Беларусі не будзе параду. Ні на Дзень Перамогі, ні на Дзень Незалежнасьці 3 ліпеня. Мінулым годам насуперак усяму сьвету, які бараніўся ад ковіду, парад дэманстратыўна правялі. А цяпер не. Чаму?
Мая вэрсія палягае ў тым, што “змоўшчыкі” (Аляксандр Фядута, Юрась Зянковіч, Рыгор Костусеў) падчас сваіх онлайн-перамоваў ускосна, мімаходзь узгадвалі гэтую тэму. У прыватнасьці, Фядута казаў пра лёс прэзыдэнта Эгіпту Анвара Садата, якого забілі падчас параду ў 1981 годзе. А ў паведамленьні расейскай ФСБ, якая актыўна садзейнічала выкрыцьцю “змовы”, гаворылася, што пераварот зьбіраліся зладзіць ў Менску 9 мая падчас параду Перамогі.
А Лукашэнка – вялізны перастрахоўшчык. Нікому нельга давяраць. А раптам камусьці прыйдзе ў галаву рэалізаваць падобны сцэнар? Адкрыць / каментаваць

2021-06-21 21:46:43 Калі ў цэлым гаварыць пра ўплыў гэтых санкцый на Беларусь, дык тут важны кумулятыўны сацыяльна-палітычны, псыхалягічны эфэкт. Любыя санкцыі — гэта гульня ў доўгую. Раней падобныя захады не працавалі, але цяпер сытуацыя зьмянілася.
Па-першае, цяперашнія санкцыі значна больш жорсткія, чым усе ранейшыя. Да таго ж цяпер эканоміка трымаецца на жывой нітцы.
Па-другое, санкцыі зьявіліся ў іншай палітычнай атмасфэры. Пасьпяхова супрацьстаяць зьнешнім пагрозам можа абʼяднанае, кансалідаванае грамадзтва, у якім легітымнасьць улады ня ставіцца пад сумнеў. Беларускае ж грамадзтва фундамэнтальна расколатае, моцна траўмаванае, больш палітызаванае, чым раней. Палітычны крызіс не пераадолены, давер да ўлады невысокі, незадаволенасьць насельніцтва нікуды ня дзелася, яна вісіць як дамоклаў меч. Улада страціла манаполію на СМІ, і ёй цяжка будзе перакласьці віну за санкцыі на Захад і апазыцыю. Пра гісторыю з самалётам усе добра ведаюць.
Санкцыі зьявіліся на фоне ўсім заўважнай ізаляцыі, ізгойства Беларусі, якое немагчыма схаваць. Узяць хаця б тое, якія складанасьці даводзіцца перажываць беларусам, якія спрабуюць выбрацца на адпачынак на цёплае мора.
На гэтым фоне цяперашнія санкцыі могуць стаць штуршком, запусьціць складана кантраляваныя працэсы, якія будуць спрыяць эрозіі беларускай сацыяльнай мадэлі. У палітызаванай атмасфэры любая новая праблема будзе выклікаць дадатковы нэгатыў у адносінах да ўлады. Па меры нарошчваньня сацыяльна-эканамічных цяжкасьцяў стане яшчэ паўней высьвечвацца той факт, што менавіта Лукашэнка становіцца крыніцай усіх праблем, таксычнай фігурай. Прычым у вачах людзей палітычна не ангажаваных і нават яго прыхільнікаў. Але як і калі гэта стрэліць, ніхто сёньня сказаць ня можа. Адкрыць / каментаваць

2021-06-21 21:46:43 Санкцыі, якія могуць стаць штуршком для зьменаў
21 чэрвень 2021, 17:51
Валер Карбалевіч
ЭЗ і ЗША ўводзяць новыя, больш жорсткія эканамічныя санкцыі супраць уладаў Беларусі. Калі раней дзеяньні Захаду дзеля пакараньня афіцыйнага Менску насілі больш сымбалічны характар, палягалі збольшага ў візавых і фінансавых абмежаваньнях у дачыненьні да асобных чыноўнікаў, то цяпер яны больш скіраваныя на эканоміку.
У мінулым санкцыі насілі кропкавы характар, ужываліся адносна асобных прадпрыемстваў ці бізнэсаў. Цяпер па-іншаму. Анансавана, што саміт Эўразьвязу 24–25 чэрвеня прыме сэктаральныя санкцыі. Падобныя меры таксама плянуюць прыняць ЗША, Канада, Вялікая Брытанія. То бок гэтыя санкцыі б’юць па цэлых эканамічных сэктарах (нафтаперапрацоўка, вытворчасьць калію, банкаўскі сэктар). Такога раней, у ходзе папярэдніх крызісаў, паміж афіцыйным Менскам і Захадам не было. У гэтым сэнсе цяперашнія санкцыі беспрэцэдэнтныя.
Тут адметна вось што. Беларускія афіцыйныя асобы, дзяржаўныя СМІ шмат разоў вінавацілі апазыцыю за заклікі да Захаду ўвесьці санкцыі. Маўляў, як можна патрабаваць караць уласную краіну. Але гэтыя заклікі мала ўплывалі на рашэньні ЭЗ і ЗША, бо тыя кіраваліся ўласнымі інтарэсамі.
«Дапамаглі» беларускія ўлады. Рашэньне Лукашэнкі пасадзіць самалёт з Раманам Пратасевічам сарвала стоп-кран. Вярхоўны прадстаўнік ЭЗ па замежных справах і палітыцы бясьпекі Жузеп Бурэль зазначыў: «У выпадку зь Беларусьсю, калі б не было згону гэтага самалёта, мы б не абмяркоўвалі эканамічныя санкцыі. Гэтая падзея справакавала адказ».
Цяпер беларускае пытаньне з чыста гуманітарнага (парушэньне ўладамі правоў чалавека) ператварылася ў праблему міжнароднай бясьпекі, у прыватнасьці, бясьпекі авіяпалётаў. Вядучыя сусьветныя дзяржавы прыйшлі да высновы, што калі цяпер не пакараць «парушальніка канвэнцыі», то падобныя інцыдэнты могуць адбывацца і ў далейшым. Такім чынам, жорсткія санкцыі наклікаў сам Лукашэнка. Тое, чаго беспасьпяхова спрабавала дамагчыся апазыцыя, вельмі пасьпяхова рэалізаваў афіцыйны Менск. Вядома, чацьвёрты пакет санкцый рыхтаваўся і да гісторыі з самалётам, але іх беспрэцэдэнтны маштаб справакаваў Лукашэнка.
Беларускія ўлады запэўніваюць, што нічога страшнага, Беларусь вытрымае. Прэмʼер-міністар Раман Галоўчанка спрагназаваў, што страты краіны ад санкцый складуць ня больш за 2,9% ВУП. Што, дарэчы, даволі шмат.
Што зьбіраюцца рабіць улады ў адказ на санкцыі? Перш за ўсё, увесьці контрасанкцыі супраць ЭЗ і ЗША. Галоўчанка заявіў, што беларускі бок мае «поўнае права кампэнсаваць гэтую шкоду», у тым ліку праз увядзеньне абмежаваньняў на адрас замежных кампаній, якія працуюць у Беларусі і належаць краінам, якія праводзяць «асабліва недружалюбную палітыку». Ён адзначыў, што ў Беларусі працуе каля 300 літоўскіх кампаній, 200 — украінскіх, 160 — латвійскіх, 150 — нямецкіх, 140 — польскіх. Трэба разумець, што ўлады пагражаюць іх нацыяналізаваць? Ці што? Але гэта, кажучы расейскім палітычным слэнгам, азначае «бамбіць Варонеж», то бок, на дадатак да заходніх санкцый, увесьці свае санкцыі супраць уласнай эканомікі.
Ну і, вядома, традыцыйная рэакцыя беларускіх уладаў на новыя санкцыі — гэта чарговы раўнд пагрому грамадзянскай супольнасьці. Як і абяцаў ня так даўно Ўладзімір Макей.
Яшчэ ўлады маюць намер пераарыентавацца на новыя рынкі. Аднак усе рынкі даўно падзеленыя, і свабодных нішаў нідзе няма. Іх трэба заваёўваць.
А яшчэ ўлады спадзяюцца на дапамогу Расеі. Тым больш што расейскія афіцыйныя асобы такую дапамогу абяцалі. Як сказаў Галоўчанка, новыя тэхналёгіі будзем браць у Расеі і Кітаю.
Так, Расея можа дапамагчы стварыць розныя шэрыя схемы, закліканыя абыйсьці заходнія санкцыі. Тут шмат будзе залежаць ад таго, як строга ЭЗ і ЗША будуць сачыць за рэалізацыяй санкцый. Наўрад ці расейскі рынак зможа кампэнсаваць страты беларускіх вытворцаў нафтапрадуктаў і калію. Масква можа, вядома, дапамагчы грашыма, новымі крэдытамі, калі захоча. Але ж яна будзе выстаўляць і нейкія ўмовы. Адкрыць / каментаваць

2021-06-19 16:27:16 Самавыкрывальнае галасаваньне

Беларусь - адзіная краіна ў сьвеце, якая ў ААН прагаласавала супраць рэзалюцыі па М'янме. Тая рэзалюцыя асуджала дзяржаўны пераварот, учынены вайскоўцамі і заклікала да вяртаньня ўлады законнаму ўраду.
Гэты кейс цікавы не толькі абсалютнай і дэманстратыўнай адзінотай, у якой апынулася беларуская дыпляматыя. Не меньш дзівіць тое пазыцыянаваньне, зь якім яна выступае.
Галоўны ідэалягічны канструкт, які ужо год прапануюць беларускія ўлады, палягае ў тым, што у 2020 годзе яе апанэнты спрабавалі зьдзейсьніць дзяржаўны пераварот супраць законнай улады. О’кей.
Калі кіравацца гэтай лёгікай, то афіцыйны Менск павінен быў бы і ў выпадку М’янмы выступіць у падтрымку законнай улады супраць гвалтоўнага дзяржаўнага перавароту. Аднак не. Усё з дакладнасьцю да наадварот.
У беларускіх уладаў іншая лёгіка. Рэзалюцыя патрабуе аднаўленьня дэмакратыі ў гэтай краіне. А вось гэта - вялізная крамола. Беларусь падтрымала вайсковую дыктатуру! Скажы, за каго ты, і я скажу, хто ты. Такога самавыкрывальнага кроку цяжка было штучна прыдумаць. Адкрыць / каментаваць

2021-06-17 21:07:06 Yury Drakakhrust 8:53 PM
Беларусь як яблык разладу
Ці вяртаюцца амэрыкана-расейскія адносіны ў часы Ніксана і Брэжнева? Ці сапраўды ЗША і Расея засталіся непахіснымі ў сваіх пазыцыях адносна Беларусі? Як новая атмасфэра ў адносінах Вашынгтону і Масквы можа паўплываць на палітыку Расеі ў Беларусі?
Гэтыя тэмы ў Праскім акцэнце абмяркоўваюць палітычны аналітык Валер Карбалевіч, дырэктарка міжнароднага аналітычнага цэнтру GLOBSEC Policy Institute Алена Кудзько і кіраўнік Цэнтру стратэгічных і зьнешнепалітычных дасьледаваньняў Арсень Сівіцкі.
https://svaboda.azureedge.net/a/31313153.html
Радыё СвабодаРадыё Свабода
Беларусь як яблык разладу. Дыскусія экспэртаў
Ці вяртаюцца амэрыканска-расейскія адносіны ў часы Ніксана і Брэжнева? Ці сапраўды ЗША і Расея засталіся непахіснымі ў сваіх пазыцыях адносна Беларусі? Як новая атмасфэра ў адносінах Вашынгтону і Масквы можа паўплываць на палітыку Расеі ў Беларусі? (131 kB) Адкрыць / каментаваць

2021-06-17 16:44:12 Пратасевіч і Данбас. Хітры манэўр Менску, у які ніхто не паверыў
17 чэрвень 2021, 14:18
Валер Карбалевіч
Афіцыйны Менск, імкнучыся атрымаць максымальныя палітычныя дывідэнды ад заяваў Рамана Пратасевіча, распачаў гульню адначасова ў некалькіх кірунках. Аднак ні на адным зь іх дамагчыся посьпеху не ўдалося.
Канфлікты ў беларуска-расейскіх дачыненьнях сталі вылазіць на паверхню, у публічную плашчыню. Пакуль што ў дробязях. Але гэта сымптаматычна, асабліва на тле аптымістычных заяваў Лукашэнкі пасьля апошняга візыту ў Сочы.
Спачатку была заява Рамана Пратасевіча пра фінансаваньне тэлеграм-каналу, на якім ён працаваў, расейскім алігархам. У адказ прэсавы сакратар прэзыдэнта Расеі Дзьмітрый Пяскоў запатрабаваў тлумачэньняў ад Менску.
Потым Міністэрства ўнутраных спраў Расейскай Фэдэрацыі паведаміла, што прозьвішча Сьвятланы Ціханоўскай выкрасьлена з базы дадзеных тых, каго шукаюць па міждзяржаўных каналах, «на падставе рашэньня беларускіх праваахоўнікаў». У адказ Міністэрства ўнутраных спраў Беларусі аспрэчыла навіну, што Сьвятлана Ціханоўская нібыта больш не знаходзіцца ў міждзяржаўным вышуку краін СНД.
Цікавы кейс разгортваецца ва ўзаемаадносінах афіцыйнага Менску і «ЛНР». Спачатку Лукашэнка прапанаваў прадстаўнікам «ЛНР» прыехаць у Менск для допыту Рамана Пратасевіча. Тыя выказалі поўную гатоўнасьць.
14 чэрвеня старшыня Сьледчага камітэту Дзьмітрый Гара, адказваючы на пытаньне аб тым, ці прыедуць прадстаўнікі «ЛНР» у Беларусь дапытваць Пратасевіча, заявіў, што ніякіх запытаў з гэтай нагоды не паступала.
16 чэрвеня генэральны пракурор так званай «Луганскай народнай рэспублікі» Сяргей Гарэнка падчас брыфінгу падзякаваў Аляксандру Лукашэнку і праваахоўным органам Беларусі за магчымасьць правесьці сьледчыя дзеяньні са зьмешчаным у менскім СІЗА КДБ Раманам Пратасевічам. З нагоды чаго кіраўніцтва Ўкраіны запатрабавала ад Менску тлумачэньняў.
Як усё гэта разумець?
Мяркую, што афіцыйны Менск, спрабуючы атрымаць максымальныя палітычныя дывідэнды ад заяваў Рамана Пратасевіча, распачаў гульню адначасова на некалькіх кірунках. Спачатку трэба было «прадаць» скандал з самалётам Расеі. Таму беларускія ўлады пачалі рабіць акцэнт на тым, што Раман нібыта ваяваў на Данбасе, што прыцягнула актыўную ўвагу расейскіх мэдыя. У кантэксьце вырашэньня гэтай задачы зьявілася гульня з «ЛНР».
А потым, каб зьмікшыраваць, мінімізаваць заходнія санкцыі, зьявілася жэсты ў бок ЭЗ і ЗША. Дзеля гэтага правялі вядомую прэсавую канфэрэнцыю 14 чэрвеня з удзелам Рамана Пратасевіча, на якую запрасілі эўрапейскіх журналістаў, дыпляматаў. У гульні на гэтым кірунку любыя кантакты з «ЛНР» выглядалі шкоднымі. Таму і зьявілася заява кіраўніка Сьледчага камітэту, што, маўляў, нямашака нічога, не было ніякіх запытаў.
Беларускія ўлады, напэўна, палічылі, што такім манэўрам усіх перахітрылі, лоўка выкруціліся. Аднак тут у гульню ўступіла Масква, якой не спадабаліся такія кульбіты. Таму зьявілася заява генпракурора «ЛНР» з падзякай афіцыйнаму Менску за супрацоўніцтва. І гэта сапсавала ўсю маліну.
У выніку замест хітрага манэўру атрымаўся аблом па ўсіх кірунках. Захад такія жэсты не ўразілі. Хутчэй наадварот: зьяўленьне на прэсавай канфэрэнцыі 14 чэрвеня Рамана Пратасевіча выклікала нэгатыўную рэакцыю эўрапейскіх дыпляматаў і мэдыя. Дыпляматычны дэмарш зрабіў Кіеў. І Масква засталася незадаволеная такой двурушніцкай пазыцыяй моцна залежнага саюзьніка.
На гэтым тле няважна, ці прыяжджалі ў Менск прадстаўнікі пракуратуры «ЛНР», ці дасылалі пытаньні. Важна тое, што дывідэндаў атрымаць не ўдалося. Адныя страты. Адкрыць / каментаваць

2021-06-17 11:22:41 Здесь можно провести параллели с судьбой Слободана Милошевича. В 1996-1997 годах в Югославии проходили массовые митинги протеста против авторитарного режима тогдашнего югославского руководителя. Толчком послужили фальсификации итогов местных выборов. Но он выстоял. Потом Милошевич ввязался в войну со всем миром. И проиграл. После чего от него стали отворачиваться даже его сторонники. У оппозиции появился новый лозунг: «Он готов!». И в 2000 году под давлением народных протестов Милошевич был вынужден уйти в отставку.

Но то была доинтернетная эпоха. Сегодня же в условиях информационного общества тем более не получится выдать поражение за победу.

Судя по всему, Лукашенко интуитивно почувствовал, что оказался в роли Милошевича. И изо всех сил пытается выкрутиться. Впервые он пришел в парламент, чтобы с его трибуны как-то объясниться. Следом за ним там выступили премьер-министр, ключевые министры. Все это свидетельствует о чрезвычайной ситуации, в которой оказалась страна. Судя по всему, белорусское руководство не ожидало такой жесткой реакции международного сообщества на посадку самолета. Поэтому выступление Лукашенко создавало впечатление оправдания. Там прозвучало достаточно неожиданное признание: «В этой войне Беларусь не рассчитывает на победу».

Появились первые признаки того, что официальный Минск пытается искать компромисс с Западом. Чтобы смягчить масштаб санкций, министр иностранных дел Владимир Макей встретился с западными послами. Появилась информация, что политзаключенным предлагают написать прошение о помиловании в расчете на амнистию.

Власти явно засуетились. И это не от хорошей жизни.

Но проблема в том, что если власти собрались посылать какой-то сигнал Западу, то он должен быть ясным и однозначным. Если речь идет об амнистии, то она должна быть частью политического тренда на либерализацию. Но ничего подобного мы не видим. Наоборот, репрессии продолжаются. Каждый день приходит информация о новых задержаниях, судах. И какой смысл амнистировать одних и одновременно сажать за решетку других политзаключённых?

Или как можно искать компромисс с оппонентами, продолжая агрессивную риторику? Согласно просочившейся информации, тот же Макей во время встречи с западными послами пытался убедить их с помощью традиционного пропагандистского арсенала БТ. Не говоря уже о возросшем потоке нелегальных мигрантов в Литву с территории Беларуси.

Пресс-конференция представителей ряда ведомств 14 июня стала очередным отчаянным шагом смикшировать санкции. Получилось не очень удачно. Никаких сенсаций и убедительных аргументов в пользу своей версии ее организаторами предложено не было. Видимо, козырной картой в этой игре было участие в пресс-конференции главного фигуранта скандала с самолетом – Романа Протасевича. Надо было показать мировой общественности, что он жив-здоров, никто его не пытает, он осознал свою вину и активно разоблачает оппозицию.

Но никто не может объяснить белорусскому руководству, что для западной общественности такие приемы абсолютно неприемлемы. Принуждать политзаключенного говорить нужные тюремщикам слова и мысли – это с позиции европейских ценностей грубое нарушение прав человека, недопустимый способ морального, психологического давления. Поэтому эффект от появления Протасевича на пресс-конференции оказался обратным. Хотели, как лучше, а получилось как всегда.

Взаимоисключающие сигналы свидетельствуют скорее о фрустрации, в которой пребывает политическое руководство, чем о продуманной политике. Адкрыць / каментаваць

2021-06-17 11:22:41 После самострела
Валерий Карбалевич 17.06.2021

Чем дальше время отдаляет нас от момента воздушного триллера с самолетом компании Ryanair, тем больше появляется понимание некого важного рубежа, который перешла страна не только в отношениях официального Минска с Западом, но в белорусской политической жизни вообще.

Наиболее проницательные эксперты предсказывали, что в действиях политического руководства Беларуси велика вероятность самострела, т. е. непродуманного действия себе в ущерб. И история с самолетом стала классической иллюстрацией подобного рода прогнозов, сработал эффект самосбывающегося пророчества.

Если говорить о мотивах этой авантюры, то громко прозвучавшее по ОНТ «интервью» с Романом Протасевичем дало ответы на многие вопросы относительно того, зачем Лукашенко был нужен этот грандиозный скандал с самолетом. Рыдающий «враг», просящий милости и снисхождения от «Александра Григорьевича» — это тот политический дивиденд, который перекрывает все негативные последствия. Морально сломленный противник стал бальзамом на травмированную душу. И ради этого психологического экстаза пусть погибнет весь мир.

Однако, получив психологическую сатисфакцию за пережитые дни стресса летом и осенью прошлого года, кажется, наступил момент отрезвления. Возникло ощущение, что теперь действительно вляпались.

Лукашенко всю жизнь ведет политическую, идеологическую, дипломатическую войну с Западом. Он заявляет, дескать, чего бояться этих санкций, я с ними живу большую часть времени своего правления. И это правда.

Но, кажется, теперь у Лукашенко подспудно, может быть на подсознательном уровне появилось ощущение, что он может эту войну проиграть. Во всех смыслах. И прежде всего — в массовом сознании. Причем, что принципиально важно, в сознании своих сторонников, номенклатуры, а также в среде людей политически нейтральных.

До сих пор рассуждения о международной изоляции Беларуси, о стране-изгое больше походили на фигуру речи, политическую метафору. Закрытие воздушного сообщения Беларуси с Европой означает переход к новому качеству положения нашей страны в мире. В центре Европы образовывается «черная дыра».

Судя по всему, новые санкции со стороны ЕС и США будут достаточно жесткими. Они еще не приняты, а психологический эффект от них уже есть. Это как раз тот случай, когда угроза не менее сильна, чем исполнение.

Уже есть прямые экономические последствия воздушной изоляции. Это немалые потери бюджета, компании «Белавиа», минского аэропорта и т. д. Сильный удар нанесен въездному туризму.

Что касается косвенных негативных эффектов, то их сложно подсчитать. Кто захочет инвестировать в страну, в которую не летают самолеты?

Но речь не только об экономике. Беларусь исключается из ряда европейских организаций и программ: Евровидение, Европейский вещательный союз и пр.

Вполне вероятно, что белорусский спорт на какое-то время будет исключен из многих международных соревнований просто по техническим причинам: из-за невозможности авиаперелета. Как белорусские сборные смогут участвовать в различных турнирах, предусматривающих игры в Беларуси? Вот чемпиона Беларуси исключили из хоккейной Лиги чемпионов. Скорее всего, то же самое произойдет с футбольными клубами. Ибо вряд ли кто-то захочет ехать в Минск автобусом или поездом. И вспомните, как в прошлом году говорили футболисты и хоккеисты: меня политика не интересует. Теперь политика пришла к ним.

Также это огромный удар по человеческим связям. Теперь, чтобы попасть в Европу, нужно лететь через Москву, Стамбул или как-то еще.

Показательно, что даже Казахстан мягко, но официально дистанцировался от Минска. Дескать, не вешайте на союзников ваши проблемы.

Статус страны-изгоя уже почувствовали и еще почувствуют все белорусы. И это еще до введения новых экономических санкций ЕС и США. На страну медленно опускается «железный занавес». Адкрыць / каментаваць

2021-06-16 22:59:27 Беларуская тэма на саміце ў Жэнэве: залішнія надзеі адных і марныя перасьцярогі другіх
16 чэрвень 2021, 22:30
Валер Карбалевіч
Напярэдадні жэнэўскага саміту ў мэдыя было шмат развагаў пра тое, што Байдэн з Пуціным могуць дамовіцца, заключыць гістарычную ўгоду, ажыцьцявіць геапалітычны разьмен, часткай якога стане Беларусь. Аднак, мяркую, гэта аказалася немагчымым. На тое шмат прычынаў.
У некаторых мэдыя былі нават спробы акрэсьліць асноўныя парамэтры геапалітычнага разьмену паміж Вашынгтонам і Масквой. Маўляў, ЗША ня будуць пярэчыць кантролю Расеі над Беларусьсю (бо перашкодзіць гэтаму ў Вашынгтона амаль няма магчымасьцяў) пры ўмове, што Пуцін вырашыць «праблему Лукашэнкі». Узамен Расея «дазваляе» дрэйф Украіны ў заходнім кірунку.
Гіпотэза прыгожая, але, на маю думку, даволі абстрактная і маларэальная. І на тое існуе шмат прычын.
1. Найперш таму, што падчас адносна кароткіх перамоваў бакам трэба было абмеркаваць шмат пытаньняў. Прычым ня толькі праблем двухбаковых адносін, але і крызісных ачагоў у розных рэгіёнах сьвету. Беларускае пытаньне — толькі адно з шэрагу. Проста магло не хапіць часу, каб дэталёва яго абмеркаваць.
2. Хоць беларускі афіцыёз спрабуе пераканаць, што менавіта Злучаныя Штаты арганізавалі тут «каляровую рэвалюцыю», насамрэч Беларусь — зусім не прыярытэт у замежнай палітыцы ЗША. Яна не стварае непасрэдных праблем амэрыканскім інтарэсам, каб аддаваць ёй надта шмат увагі.
3. Вельмі важны чыньнік расейска-амэрыканскіх адносін — гэта адсутнасьць даверу. Любая ўгода, дамоўленасьць грунтуецца на тым, што бакі будуць выконваць яе. Нічога падобнага цяпер няма. Ступень канфрантацыі сёньня паміж імі такая вялікая, што адбываецца эскаляцыя супрацьстаяньня. ЗША ўводзяць усё новыя санкцыі супраць Масквы. Адзінае, пра што маглі дамовіцца прэзыдэнты, — гэта пра рамкі, у межах якіх павінен праходзіць канфлікт, пра «чырвоныя лініі», якія нельга пераступаць.
4. Пазыцыя Расеі грунтуецца на тым, што постсавецкая прастора — гэта расейская сфэра ўплыву, у якую ЗША не павінны ўлазіць, А ўжо Беларусь для Крамля — асаблівая дзялянка, таму Пуцін так рашуча абараняе Лукашэнку. Для Пуціна непрымальная сытуацыя, калі аўтарытарны лідэр сыходзіць пад ціскам народнага пратэсту. Бо ён прымярае падобную сытуацыю на сябе.
5. ЗША ў прынцыпе не прымаюць канцэпт «сфэры ўплыву». Пуцін пасьля Крыму настойліва прапаноўваў Вашынгтону аднавіць Ялцінска-Потсдамскую сыстэму, паводле якой вялікія краіны пасьля другой сусьветнай вайны дзялілі сьвет на такія сфэры кантролю. Але цяпер Злучаныя Штаты лічаць, што гэтая канцэпцыя састарэла, не адпавядае новай рэальнасьці, нават невялікія краіны імкнуцца мець сваю суб’ектнасьць і маюць на гэта права. Таму Вашынгтон супраць таго, каб пагадзіцца перадаць Беларусь у расейскую сфэру ўплыву. Невыпадкова афіцыйныя амэрыканскія асобы настойліва падкрэсьліваюць, што выступаюць за ўмацаваньне сувэрэнітэту Беларусі.
6. А ці здольны быў бы Пуцін у прынцыпе вырашыць «беларускае пытаньне», нават калі б ён пра гэта дамовіўся з Байдэнам? Той кароткі пэрыяд (жнівень-верасень 2020 г.), калі расейскі прэзыдэнт сапраўды мог паспрыяць сыходу Лукашэнкі, даўно прайшоў. Тое, што Пуціну нібыта дастаткова захацець, і ён скіне Лукашэнку, — гэта міт, які распаўсюджваецца расейскімі экспэртамі. Насамрэч крамлёўскі кіраўнік ня змог абараніць газпромаўскі банк на тэрыторыі Беларусі ад рэйдэрскага захопу, ня мог дамагчыся вызваленьня вагнэраўцаў, пакуль не зьмянілася сытуацыя. Цяпер ня можа выдрапаць зь беларускай турмы расейскую грамадзянку Соф’ю Сапегу, затрыманую разам з Раманам Пратасевічам.
Адзінае, што магло адбыцца па беларускім кейсе падчас саміту ў Жэнэве, — гэта абмен думкамі, пазыцыямі, магчыма, перасьцярогамі. Таму, мяркую, вялікія надзеі адных, як і вялікія перасьцярогі другіх, — дарэмныя. Адкрыць / каментаваць

2021-06-16 17:04:52 Светлана, [16.06.21 17:04]
https://politring.com/country/42321-lukashenko-pribegaet-k-territorialnoy-oborone-dlya-mobilizacii-obschestva-v-svoyu-podderzhku-karbalevich.html Адкрыць / каментаваць