Get Mystery Box with random crypto!

КАРБАЛЕВІЧ

Лагатып тэлеграм-канала vkarbalevich — КАРБАЛЕВІЧ К
Лагатып тэлеграм-канала vkarbalevich — КАРБАЛЕВІЧ
Адрас канала: @vkarbalevich
Катэгорыі: Палітыка
мова: беларускі
Падпісчыкі: 4.09K
Апісанне з канала

Тэлеграм-канал палітоляга Валера Карбалевіча

Ratings & Reviews

4.50

2 reviews

Reviews can be left only by registered users. All reviews are moderated by admins.

5 stars

1

4 stars

1

3 stars

0

2 stars

0

1 stars

0


Апошнія паведамленні 10

2022-02-24 23:14:08 Лукашэнка страціў кантроль над Беларусьсю, але спрабуе даказаць адваротнае, — меркаваньне палітоляга Карбалевіча
24 люты 2022, 15:01
Валер Карбалевіч

24 лютага Расея пачала вайну супраць Украіны. Лукашэнка адмаўляе ўдзел Беларусі ў гэтым канфлікце.

Калі 16 лютага меркаваная вайна так і не пачалася, расейскія і беларускія дзяржаўныя мэдыя нямала зьдзекаваліся з гэтай нагоды. Маўляў, ці вартая цяпер даверу кожная інфармацыя ад ЗША, ці можна верыць амэрыканскай выведцы, прэзыдэнту Байдэну і інш. У сваю чаргу МЗС Расеі цьвёрда запэўнівала, што РФ не зьбіраецца нападаць на Ўкраіну.

Падзеі 24 лютага ўсё расставілі на свае месцы. Лукашэнка ня раз казаў, што Беларусь ня будзе ўдзельнічаць у вайне, калі на яе не нападуць.

22 лютага, выступаючы на ўрачыстым сходзе, прысьвечаным «Дню абаронцаў Айчыны», ён заявіў: «Запомніце: улада і я, як прэзыдэнт, буду рабіць усё для таго, каб Беларусь была мірным астраўком на гэтай звар’яцелай плянэце».

Нібы дзеля зьдзеку ў праект новай Канстытуцыі (ужо трэці дзень ідзе датэрміновае галасаваньне на рэфэрэндуме) быў унесены пункт: «Рэспубліка Беларусь выключае ваенную агрэсію з сваёй тэрыторыі ў адносінах да іншых дзяржаваў».

На гэтым тле ўсё больш паступае інфармацыі, што ваенны напад на Ўкраіну ідзе ў тым ліку і з тэрыторыі Беларусі. Лукашэнка заявіў, што ён гэтага не выключае, але абверг, што ў гэтым удзельнічаюць беларускія вайскоўцы.

І яшчэ своеасаблівая інтэрпрэтацыя апошніх падзеяў з вуснаў Лукашэнкі.

Ён апавядае, што Пуцін паведаміў яму пра спэцапэрацыю Расеі на Данбасе. Маўляў, каб спыніць «генацыд» грамадзян, што жывуць у «ДНР» і «ЛНР».

Між тым расейская атака адбываецца і далёка ад Данбасу, на ўсёй мяжы Расеі і Ўкраіны і глыбока на ўкраінскай тэрыторыі. Ідзецца пра маштабную вайну, а не пра лякальную спэцапэрацыю.

І з выступу Пуціна вынікае, што Масква ставіць задачу «дэмілітарызацыі і дэнацыфікацыі» Ўкраіны, а таксама «прыцягнуць да «адказнасьці» ўкраінскіх кіраўнікоў. То бок гаворка пра зьмену дзяржаўнага ладу Украіны. Усё гэта не падобна да лякальнай спэцапэрацыі на Данбасе.

Лукашэнка ўсю адказнасьць за наступствы вайны ўскладае на Ўкраіну. І гэта выглядае вельмі дзіўна. Напрыклад, ён кажа, што беларускія вайскоўцы напярэдадні папярэджвалі ўкраінскіх пра хуткі пачатак вайны. Але які гэта сакрэт? Пра пагрозу вайны ўжо некалькі месяцаў кажуць усе сусьветныя мэдыя.
Яшчэ адзін тэзіс. Лукашэнка фактычна абвінавачвае Кіеў у тым, што ён адмовіўся капітуляваць перад Расеяй. Маўляў, трэба было міністру абароны Ўкраіны патэлефанаваць у Маскву і пагадзіцца на расейскія ўмовы.
Усе гэтыя пасажы сьведчаць, у якой разгубленасьці знаходзіцца Лукашэнка. Ягоная аргумэнтацыя на карысьць Расеі выглядае ўсё больш далёкай ад рэальнасьці.

Лукашэнка заявіў, што ён сам папрасіў Пуціна, каб расейскія войскі засталіся ў Беларусі з прычыны пагрозы з боку Ўкраіны. Бо было шмат камэнтароў, што Лукашэнка ўжо не ўплывае на гэтую сытуацыю, ён не гаспадар тут, усё вырашае Пуцін. Таму ён імкнецца даказаць, што ўсё ня так, сытуацыя пад ягоным кантролем. Атрымалася ня вельмі. Бо калі кіраўнік просіць пра ўвод на сваю тэрыторыю замежных войскаў, каб абараніцца ад суседа, то які плён 27-гадовай дзейнасьці дзеля будаўніцтва беларускіх Узброеных сілаў і нацыянальнай дзяржаўнасьці?

У гэтым сэнсе вельмі цікавы сюжэт, калі Лукашэнка прызнаé, што расейскія вайскоўцы выкарыстоўваюць тэрыторыю Беларусі для нападу на Ўкраіну. І сам Лукашэнка, паводле ягоных словаў, даведаўся пра гэта са СМІ. Вось дык гаспадар, усемагутны дыктатар Беларусі! Як вынікае, краіна ператварылася ў прахадны двор для расейцаў? Нейкі генэрал тут робіць што хоча, нават не папярэдзіўшы Лукашэнку.

Калі Лукашэнка спрабуе неяк выкруціцца зь непрыемнай сытуацыі, ён абавязкова прагаворыцца.
6.6K views20:14
Адкрыць / каментаваць
2022-02-22 23:09:41 Як прызнаньне Пуціным «ДНР» і «ЛНР» паставіла Лукашэнку ў рызыкоўнае становішча
22 люты 2022, 15:41
Валер Карбалевіч

Знакавым выступ Уладзіміра Пуціна робіць ня толькі заява аб прызнаньні незалежнасьці «ДНР» і «ЛНР», але і яе філязофскае абгрунтаваньне. А яно вельмі адметнае.

Дасюль усе дзеяньні ў кірунку эскаляцыі канфлікту з Захадам і Украінай Масква апраўдвала агрэсіўнымі паводзінамі, плянамі і намерамі NATO, ЗША, ЭЗ. Маўляў, кепскія заходнія краіны ня любяць Расею, учыняюць усякія падкопы, хочуць разбурыць, захапіць і інш. Гэтыя матывы гучалі ў апошнім выступе Пуціна таксама, але неяк на пэрыфэрыі ўвагі.

Галоўны патас выступу быў у іншым. Ён палягае ў гістарычнай крыўдзе Расеі з прычыны распаду СССР. Гэтую крыўду нанесьлі савецкія кіраўнікі ад Леніна да Гарбачова, якія стварылі саюзныя рэспублікі і тым самым заклалі міну пад існаваньне Савецкага Саюзу, спрыялі фармаваньню незалежных дзяржаваў на постсавецкай прасторы. Пуцін наракае, што многія гістарычныя расейскія землі апынуліся на тэрыторыі гэтых дзяржаваў. І лічыць гэта вялікай несправядлівасьцю. Прэзыдэнт Расеі мяркуе, што прыйшоў час аднавіць справядлівасьць, вярнуць рускія землі на гістарычную радзіму.

Такім чынам, Масква канстатуе, што не прызнае вынікаў распаду СССР і межаў, зафіксаваных у 1991 годзе. І аб’яўляе сваё гістарычнае, маральнае, а значыць і палітычнае права на перагляд таго, што ён ня раз называў «геапалітычнай катастрофай». Вось гэты канцэптуальны рэвізіянізм Пуціна разбурае ўсю архітэктуру міжнароднай бясьпекі. Ня кажучы ўжо пра постсавецкую прастору. Бо для постсавецкіх дзяржаваў гэта ня проста філязофская канцэпцыя, а рэальная пагроза. У практычным сэнсе такая пазыцыя Масквы выявілася ў рашэньні наконт «ДНР» і «ЛНР».

Гэта асабліва актуальна для Беларусі. Расейскія палітыкі не хаваюць, што існаваньне беларускай дзяржаўнасьці — гэта нейкае непаразуменьне. 27 гадоў Лукашэнка ўсяляк падыгрываў гэтым уяўленьням, увесь час казаў, што мы, маўляў, адзін народ, Расея — наш старэйшы брат і г.д.

І вось цяпер уся гэтая палітыка «братняй інтэграцыі» можа даць нечаканыя вынікі. Пуцін раптам скажа: калі мы адзін народ, то навошта вам асобная дзяржава?

Лукашэнка інстынктыўна разумее, што трапіў у вельмі рызыкоўнае становішча. Трэба будзе прымаць непрыемнае рашэньне наконт прызнаньня «ДНР» і «ЛНР». Ён жа абяцаў, што будзе ўзгадняць гэтае пытаньне з Пуціным.

І тут праблема ня толькі ў нэгатыўнай рэакцыі Ўкраіны, у новых санкцыях Захаду ў разе такога прызнаньня. Неўзабаве ўзьнікне праблема ўступленьня «ДНР» і «ЛНР» у «саюзную дзяржаву Беларусі і Расеі». А там папросяцца ў гэты саюз Абхазія, Паўднёвая Асэтыя, Прыднястроўе. «Саюзная дзяржава» з структуры, якая давала лукашэнкаўскай Беларусі эксклюзіўныя магчымасьці атрымоўваць расейскія эканамічныя субсыдыі, ператворыцца ў хаўрус марыянэтак Расеі. Статус Беларусі рэзка зьнізіцца да ўзроўню гэтых амаль нікім не прызнаных маленькіх напаўдзяржаўных утварэньняў.

Невыпадкова цэлыя паўдня 22 лютага (на момант напісаньня блогу) афіцыйны Менск маўчыць, ніяк не камэнтуе гэты паварот у расейскай палітыцы. Што сьведчыць пра многае.
2.7K views20:09
Адкрыць / каментаваць
2022-02-22 23:03:32 https://www.svaboda.org/a/31717167.html
2.8K views20:03
Адкрыць / каментаваць
2022-02-20 19:48:10

5.5K views16:48
Адкрыць / каментаваць
2022-02-20 19:44:34 На чужой вайне
20 люты 2022, 19:27
Валер Карбалевіч

Міністар абароны Беларусі Віктар Хрэнін, заявіў, што хоць вучэньні закончыліся, тым ня менш расейкія войскі застануцца ў Беларусі. На няпэўны тэрмін.

У беларускіх афіцыйных дакумэнтах, якія тычацца бясьпекі, зафіксавана, што ў «пагражальны пэрыяд» войскі Беларусі аб’ядноўваюцца з расейскімі і пачынаюць дзейнічаць пад адзіным камандаваньнем. Здаецца, цяпер такая сытуацыя настала. І гэтае камандаваньне знаходзіцца відавочна не ў Менску.

Мусіць, будзе лішнім задаваць пытаньне, як гэта адпавядае нацыянальным інтарэсам Беларусі? Бо адказ відавочны. Ня упэўнены нават, што гэта адпавядае асабістым інтарэсам самога Лукашэнкі. Лёгіка «братэрскай інтэграцыі» натуральным чынам прывяла да таго, што Беларусь стала закладніцай расейскіх вялікадзяржаўных авантур. І цяпер можа быць уцягнутая ў чужую вайну. Дарэчы, ніхто зь іншых краін-чальцоў АДКБ не падтрымлівае дзеяньні Расеі.

Здаецца, пытаньне вываду расейскіх войскаў зь Беларусі ўжо не залежыць ад афіцыйнага Менску. Таму патрапіў ў няёмкае становішча міністар замежных спраў Уладзімер Макей, які 16 лютага ўпэўнена казаў, што ніводнага вайскоўца Расеі, ніводнай адзінкі тэхнікі не застанецца ў Беларусі пасьля вучэньняў. Але Пуцін вырашыў інакш. Так на вачах расьсейваецца міт пра Лукашэнку як абаронцу і гаранта сувэрэнітэту дзяржавы.

У былыя часы, пасьля чарговых перамоваў Лукашэнкі з Пуціным, якія, часьцей за ўсё заканчваліся чарговай порцыяй расейскіх субсыдыў, эспэрты задавалі пытаньне: а чым расплаціцца Менск? І рабілі прагноз, што за танны газ і новы крэдыт давядзецца плаціць саступкамі ў пытаньнях інтэграцыі. Аднак праходзіў час, і высьвятлялася, што Расея гатовая субсыдзіраваць Беларусь за сам факт геапалітычнай ляяльнасьці саюзьніцы. То бок працавала мадэль «газ у абмен на пацалункі».

І вось цяпер усё радыкальна памянялася. Беларусь на вачах страчвае вайсковы сувэрэнітэт. У абмен на што? Нейкіх асаблівых даброт з боку Расеі Лукашэнка падчас цяперашняга візыту ў Маскву не атрымаў. Пуцін прапанаваў Беларусі будаваць свой порт у Ленінградзкай вобласьці. Як можна зразумець, за беларускі кошт.

Мяркую, галоўнае, што атрымаў Лукашэнку — гэта падтрымку таго варыянту ўтрыманьня ўлады, які ён спрабуе рэалізаваць падчас канстытуцыйнай рэформы. Думаю, невыпадкова Лукашэнка, адказваючы на пытаньне карэспандэнту «Коммерсанта» Андрэя Калесьнікава, прагаварыўся: «Што тычыцца, прабачце, майго прэзыдэнцтва, то вось мы цяпер са старэйшым братам параімся і вырашым!». Такім чынам вайсковы сувэрэнітэт краіны ў абмен на прэзыдэнцтва. Такі своеасаблівы палітычны бартэр.

Раней сытуацыя выглядала так: чым большая ступень сувэрэнітэту Беларусі, тым большая ўлада ў яе лідэра. Цяпер аб’ём ягонай улады залежыць ад маштабу расейскай падтрымкі, гэта значыць ад ступені залежнасьці ад РФ.

І апошняе. 27 лютага адбудзецца рэфэрэндум па Канстытуцыі. Выглядае, што «свабоднае волевыяўленьне народу» будзе праходзіць у прысутнасьці на тэрыторыі краіны замежных войскаў. Гэта нагадвае Крым 2014 году. Рэфэрэндум «под сенью дружеских штыков». Можа якраз гэтага і не хапала, каб канчаткова ператварыць яго у карыкатуру.
5.3K views16:44
Адкрыць / каментаваць
2022-02-17 22:09:55 Што цяпер залежыць ад кіраўніцтва Беларусі
17 люты 2022, 20:16
Валер Карбалевіч

Выказваньні Лукашэнкі 17 лютага яскрава паказваюць ступень залежнасьці афіцыйнага Менску ад Масквы.

Цяперашняя драматычная гісторыя вакол сумесных беларуска-расейскіх вучэньняў яскрава ілюструе, наколькі памяняліся расклады ў двухбаковых адносінах, наколькі моцна Беларусь страчвае самастойнасьць.
17 лютага Лукашэнка прыехаў на Асіповіцкі палігон, каб знаёміцца з ходам вучэньняў, падводзіць іх вынікі. А былі часы, калі прэзыдэнты Расеі прыяжджалі ў Беларусь, каб прыняць тут даклады ад генэралаў пра вынікі вучэньняў. Памятаеце, як Дзьмітрый Мядзьведзеў у статусе прэзыдэнта РФ падарыў малому Колю Лукашэнку залаты пісталет?

Цяпер усё па-іншаму. Лукашэнка заявіў, што едзе ў Расею, каб разам з Пуціным на расейскім палігоне правесьці інспэкцыю вучэньняў. Драбяза, але даволі знамянальная.

Але кідаюцца ў вочы і больш важныя, зьмястоўныя рэчы, якія адбываюцца вакол вучэньняў.

Яшчэ зусім нядаўна Лукашэнка цьвёрда запэўніваў, што пасьля заканчэньня вучэньняў расейскія войскі вернуцца дадому. Дарэчы, і Ўладзімер Макей дзень таму ўпэўнена казаў, што ніводнага вайскоўца Расеі, ніводнай адзінкі тэхнікі не застанецца ў Беларусі пасьля манэўраў.

А вось 17 лютага Лукашэнка пра вывад расейскіх войскаў кажа па-іншаму, ня так адназначна, нават няпэўна. Маўляў, як мы з Пуціным вырашым: «Прымем рашэньне — выведзем за суткі. Прымем рашэньне месяц — будуць стаяць месяц. Столькі, колькі трэба, будуць знаходзіцца тут узброеныя сілы».

Гэты пасаж можна перакласьці з палітычнай мовы на звычайную так: як скажа Пуцін. То бок цяпер Лукашэнка ўжо не паўнавартасны гаспадар на гэтай тэрыторыі? Ня ўсё ад яго аднаго залежыць? Бяз згоды Пуціна гэтае пытаньне не вырашаецца? І самае дзіўнае, што Лукашэнка нават ня здолеў схаваць гэта, вымушаны прызнаць новую рэальнасьць. Такое прызнаньне адбываецца інстынктыўна, падсьвядома.

Акрамя таго высьвятляецца, што нават калі расейскія войскі будуць выведзеныя, боепрыпасы застаюцца на беларускай тэрыторыі.

Лукашэнка заявіў, што «няма неабходнасьці ствараць у Беларусі расейскія вайсковыя базы». Але тут жа аказваецца, што ў Беларусі ўжо створаны тры сумесныя беларуска-расейскія цэнтры. Лукашэнка кажа: «Я буду прасіць, каб быў чацьвёрты цэнтар, па „Іскандэрах“». У гэтых вучэбных цэнтрах разгорнутыя расейскія баявыя падразьдзяленьні. Чым яны адрозьніваюцца ад вайсковых базаў?

Адначасова Лукашэнка кажа, што ў нас «адзінае войска». Акрамя таго, паводле яго, «Беларусь таксама зацікаўленая ў падрыхтоўцы ў Калінінградзе або Мурманску сваіх маракоў, якія б служылі потым у сумесных частках». То бок беларусы пачнуць служыць у ВМФ Расеі?! Вельмі цікавы паварот. Ці абрадуе гэта беларусаў?

Яшчэ адзін момант. Адказваючы на пытаньне аб пазыцыі Менску ў выпадку прызнаньня Расеяй ДНР і ЛНР, Лукашэнка адказаў: «Мы дамовімся з Пуціным, як нам зрабіць, каб было лепш і для Расеі, і для Беларусі, але гэта будзе сумеснае рашэньне». Зноў жа, у перакладзе на зразумелую мову гэтая рэпліка выглядала б так: як загадае Пуцін.

Можна ўзгадаць, што ў свой час, калі Расея патрабавала ад Менску прызнаць незалежнасьць Паўднёвай Асэтыі і Абхазіі, Лукашэнка адмовіўся. Апраўдваў гэта рознымі акалічнасьцямі, маўляў, Захад увядзе санкцыі, ці зможа Расея кампэнсаваць страты, і інш.

Цяпер рыторыка іншая. Самастойная пазыцыя Беларусі мінімізуецца. Цяпер будзе «сумеснае рашэньне», то бок пазыцыя Беларусі ня стане адрозьнівацца ад расейскай.

І апошняе. Было пытаньне пра пазыцыю Беларусі ў выпадку, калі пачнецца вайна на Данбасе. Лукашэнка адказаў: «Мы Расеі акажам любую падтрымку. І вайсковую, і, калі будзе трэба, эканамічную». То бок у лукашэнкаўскай Беларусі цяпер моцна абмежаваны свабодны выбар.

Той час, калі хвост круціў сабакам, застаўся ў далёкім мінулым.
15.5K views19:09
Адкрыць / каментаваць
2022-02-17 14:16:08 «Паказаць, што МЗС Беларусі ўсё яшчэ існуе»,— Карбалевіч пра прэс-канфэрэнцыю Макея
17 люты 2022, 11:17

Прэсавая канфэрэнцыя міністра замежных спраў Беларусі Ўладзімера Макея стала ў пэўным сэнсе нечаканасьцю.

Не таму, што ён сказаў нешта новае ці важнае. Тут якраз ніякіх новых ідэй не прагучала. Нечаканасьцю стаў сам факт правядзеньня такой прэсавай канфэрэнцыі.

Такія імпрэзы праводзяцца звычайна напярэдадні ці пасьля нейкай важнай падзеі, знакавага замежнага візыту. Або каб паведаміць пра значныя перамены ва ўнутранай ці замежнай палітыцы. Або ўвогуле паводле традыцыі, звыклага графіку, напрыклад, раз на месяц.

У нашым выпадку ніводзін з гэтых чыньнікаў не працуе. Нічога новага Макей не сказаў. Ніякіх перамен не анансаваў. Цяжка ўзгадаць, каб кіраўнік МЗС адмыслова прыходзіў у Нацыянальны прэс-цэнтар, каб даць прэсавую канфэрэнцыю для журналістаў. Тады што гэта было? Зь якога перапуду?

Падаецца, тут спрацавалі два чыньнікі. Найперш, прэсавая канфэрэнцыя Макея пакліканая была паказаць, што МЗС Беларусі ўсё яшчэ існуе і ў яго ёсьць кіраўнік. Бо для беларуска-расейскіх дачыненьняў Міністэрства замежных спраў непатрэбнае. Адносіны паміж саюзьнікамі разьвіваюцца ў кірунках іншых ведамстваў. А пра існаваньне іншых напрамкаў замежнай палітыкі краіны можна толькі здагадвацца.

Больш за тое, на тле апошніх падзеяў узьнікла сумненьне ўвогуле ў існаваньні замежнапалітычнай суб’ектнасьці Беларусі. Бо плягіят ці дрэнная копія расейскай замежнай палітыкі канчаткова сапсавалі рэпутацыю Беларусі як самастойнай дзяржавы.

Прэсавая канфэрэнцыя была пакліканая даказаць, што ёсьць такая краіна — Беларусь. І ў яе ёсьць свая ўласная замежная палітыка. Сам факт таго, што гэта трэба даказваць, вельмі яскрава дэманструе сытуацыю, у якой апынулася краіна.
4.6K views11:16
Адкрыць / каментаваць
2022-02-17 14:12:49 Для Лукашенко условием его политического выживания является поддержка Кремля. Поэтому он сознательно вписался в стратегию Москвы по эскалации конфликта с Западом. И даже стремится бежать впереди паровоза, провоцируя различные кризисы, например, миграционный. За что Путин готов простить отказ от обещанного транзита власти, помочь обойти западные санкции и даже, возможно, дать денег. Кроме того, конфликт с соседями нужен для обоснования необходимости постоянного мобилизационного состояния, без которого нынешний режим не выживет.

Многие назвали действия России оккупацией Беларуси. Идут споры о том, вернутся ли российские войска. Лукашенко и Путин заверяют, что после учений подразделения РФ будут выведены из Беларуси. Я думаю, что так и будет.

Но министр обороны России Сергей Шойгу, посетивший Минск на прошлой неделе, отметил, что в этом году запланировано более 20 совместных белорусско-российских мероприятий в военной сфере. То есть это не последние учения, будут еще, может только масштабом поменьше. То есть российское военное присутствие в Беларуси нарарастает, становится постоянным. Одни воинские подразделения выводятся, прибудут новые и так – непрерывно.

Постоянное присутствие российских войск в Беларуси будет иметь негативные последствия. Очевидно, это ограничивает военный суверенитет Беларуси и, соответственно, снижает роль Лукашенко как главнокомандующего Вооруженными Силами.

Иностранные субъекты все чаще рассматривают Беларусь как марионетку России. Вполне логично, что зарубежные лидеры будут обсуждать судьбу Беларуси не с белорусским руководством, а с Москвой. Как, например, недавно президенты Франции и России говорили о роли и месте нашей страны в контексте безопасности региона.

Вне зависимости от того, какие планы у Путина, не думаю, что Лукашенко действительно хочет войны. Он заинтересован, скорее, в постоянном нагнетании напряженности, в создании ситуации чрезвычайщины, в которой он чувствует себя как рыба в воде. Но в результате этих военных авантюр Беларусь логикой процесса конфронтации может быть втянута в чужую войну против своей воли и даже воли Лукашенко. Что явно противоречит миролюбивому настроению большинства белорусов. Стоит ли платить такую цену за сохранение власти?
4.5K views11:12
Адкрыць / каментаваць
2022-02-17 14:12:49 Валерий Карбалевич: Война – ерунда, главное маневры

Чем событье интересней для историка,
Тем оно для современника печальнее.
Николай Глазков

10 сентября начались белорусско-российские учения «Союзная решимость-2022», которые с самого начала вызвали большой ажиотаж, сильную тревогу соседей, различные алармистские прогнозы. Многие называли их средством оккупации Беларуси.

Конспирологические гипотезы о смысле этих учений возникли не на пустом месте. Этому способствовал ряд фактов, свидетельствующих о важных особенностях маневров, отличающих их от подобных мероприятий в прошлом.

Во-первых, указанные учения являются внеплановыми. Решение об их проведении было принято в ходе переговоров Путина с Лукашенко 29 декабря в Санкт-Петербурге. И это несмотря на то, что в сентябре прошлого года в Беларуси состоялись стратегические белорусско-российские учения «Запад-2021».

Во-вторых, российские войска появились на территории Беларуси до официального объявления даты учений, их сценария и другой информации. И это давало основания думать, что учения – маскировка, прикрытие для ввода сюда военных подразделений РФ для реализации каких-то других задач.

В-третьих, российские воинские части прибыли с Дальнего Востока. Что довольно необычно и подводит к самым мрачным прогнозам.

В-четвертых, беспрецедентный масштаб учений. Никогда прежде Беларусь и Россия не проводили столь масштабные военные маневры на территории независимой Беларуси. Их продолжительность — 10 дней — в два раза превышает обычный срок проведения таких учений, например, маневров «Запад-2021», состоявшихся в прошлом году.

По данным независимых наблюдателей, российская сторона использует самые современные вооружения, такие, как ракетные комплексы «Искандер-М». В них также принимают участие десантники, морская пехота и артиллерия.

В-пятых, отличается и территория проведения учений. Если раньше они проводились почти исключительно в Брестской и Гродненской областях, то теперь маневры фактически проходят на большей части территории страны.

В-шестых, непрозрачность проведения этих учений. Белорусская и российская стороны скрывают многие обстоятельства, связанные с ними.

В частности, загадкой является количество российских войск, прибывающих в Беларусь. Было лишь официальное заявление о том, что оно не превышает лимиты, установленные «Венским документом» 2011 года. То есть 13 тысяч человек.

Однако, по данным экспертов и разведки из стран Запада, их количество превышает вышеуказанную цифру. Например, генсек НАТО Йенс Столтенберг заявил, что, согласно его информации, Россия перебросила в Беларусь около 30 тысяч военнослужащих.

Крайняя секретность, искусственное создание атмосферы таинственности подогревает ажиотаж, способствует формированию подозрений об истинных намерениях организаторов учений. Ведь неизвестность пугает. В этом и состоит план российского руководства. Оно хочет напугать Запад, чтобы принудить его пойти на уступки.

В-седьмых, еще одним важным отличием этих учений от предыдущих является сосредоточение российских войск на границе с Украиной. Учения пройдут в Лельчицком, Ельском, Наровлянском, возможно, Лоевском районе Гомельской области.

Наконец, самое главное. Учения проводятся на фоне резкого обострения отношений России с Западом, ультиматума, выдвинутого Москвой США и НАТО. Учитывая, что РФ на своей территории вывела к границе с Украиной большое количество войск, все вместе это выглядит довольно зловеще.

Здесь интересы Путина и Лукашенко совпали. Для того, чтобы троллить и пугать Запад, Кремлю крайне необходим «белорусский балкон», с которого можно угрожать как странам НАТО, так и Украине. Поэтому чем больше на территории учений, баз, учебно-боевых центров, тем больше они работают на российский ультиматум.
4.2K views11:12
Адкрыць / каментаваць
2022-02-08 17:01:23 На гэтым тле інфармацыю з Расеі пра пасылку беларускіх войскаў у Сырыю стала апошняй кропляй. То бок высьвятляецца, што ня толькі Захад ня лічыць Лукашэнку прэзыдэнтам Беларусі, але ўжо і Расея дэ-факта не прызнае яго беларускі кіраўніком. Адсюль такая рэакцыя.

Цяперашняй заявай на тэму Сырыі ён паспрабаваў паставіць межы сваёй улады над Беларусьсю, за якія Масква не павінна заходзіць.
І нарэшце пра пазыцыю Расеі. Масква, карыстаючыся слабасьцю Беларусі, імкнецца ўключыць яе ў свае амбіцыйныя замежнапалітычныя авантуры: Казахстан, Украіна, цяпер Сырыя. Ня думаю, што была нейкая наўмысная спроба прынізіць Лукашэнку, паказаць яму ягонае месца. Мяркую, была нейкая размова на сырыйскую тэму паміж ім і Пуціным. А стылістыка гаворкі Лукашэнка такая супярэчлівая, што ў адной фразе ён можа выказаць супрацьлеглыя думкі. І Пуцін яго зразумеў так, як выгадна Расеі. А далей пачалася бюракратычная працэдура, якая нечакана вылілася ў такі скандал. Не ўпершыню.
4.2K views14:01
Адкрыць / каментаваць