Каталіцкая Беларусь: адраджэнне

2021-07-20 15:23:56 https://catholic.by/3/news/belarus/13597-u-gudagai-katalitskiya-biskupy-belarusi-prasili-zastupnitstva-matsi-bozhaj-shkaplernaj-dlya-belaruskaga-naroda Адкрыць / каментаваць

2021-07-20 14:07:03 Нам пішуць на пошту:

"Сябры, не забывайце пра тое, што экуменізм развівае міжхрысціянскі дыялог, а ў цяперашняй сітуацыі нам трэба мець як мага больш магчымасцяў для з'яднання ўсіх груп беларусаў. Дзякуй!"

Дзякуй Вам за ліст. Мы і не забываем, тым больш, што Другі Ватыканскі сабор даў нам мноства кропак судотыку з праваслаўнымі братамі. Тут справа не ў гэтым. Мы ўжо ўчора напісалі, паспрабуем сёння данесці думку дакладней. Экуменізм у выглядзе ўзаемадзеяння цэркваў у рамках змагання за справядлівасць у краіне, у рамках супраціву гвалту – гэта добра. Такая агульная пазіцыя якраз такі і згуртуе нас яшчэ мацней. Проста на наш пагляд, выказваць яе трэба наступным чынам: у прадстаўнікоў царквы павінна быць агульнае бачанне сітуацыі ў краіне. Святары кожнай канфесіі на сваіх месцах павінны падтрымваць вернікаў кожны па-свойму.

Людзі адчуваюць падтрымку з боку сваіх святароў, а Цэрквы, падтрымваючы сваіх вернікаў, не заходзяць на чужую тэрыторыю, тым самым не правакуючы магчымых канфліктаў. Менавіта таму мы і акцэнтавалі ўвагу на словах святара з БПАЦ пра адну паству, якія некаторыя могуць расцаніць па-рознаму. Тут праўда стаіць прызнаць, што ключавым момантам, што дазволіць ўнікнуць падобных пагалосак павінна быць якраз агульная пазіцыя Цэркваў па сітуацыі ў краіне, якой, праўда мы пакуль не чулі...але гэта ўжо іншая гісторыя...

P.S. Пакідаем спасылку на UNITATIS REDINTEGRATIO тут дэталёва выкладзены ўсе прычыны, чаму мы паднялі гэту тэму пасля выказвання айца Вячаслава з БАПЦ. Адкрыць / каментаваць

2021-07-19 23:22:00 Калі не бачылі запісу з малітвы нашых беларусаў у Варшаве, раім паглядзець хаця б часткова

Цешыць тое яднанне, з якім нашы суайчыннікі ў адзіным душэўным парыве бралі словы і згадвалі ўсіх, хто ў гэту гадзіну так патрабуе малітвы.

Спадабаліся і словы ксёндза Вячаслава Барка, звернутыя да ўсіх беларусаў, якія па тых ці іншых прычынах знаходзяцца замежжам. Ксёндз падкрэсліў важнасць вяртання на Радзіму, бо ў канчатковым выніку духоўная перамога важней. Магчыма для некага гэтыя словы прагучалі вельмі смела, але яны з'яўляюцца важным ключом да нашай перамогі над лукашызмам. Ксёндз некалькі разоў падкрэсліў, што ён не проста заклікае беларусаў да вяртання на Радзіму, а і сам гатоў падаць ім прыклад – пасля завяршэння сваіх спраў у Польшчы, ён вернецца ў Беларусь не зважаючы ні на што.

Пытанне вяртання на Радзіму, вядома, няпростае, тут трэба ўлічваць мноства фактараў і ацаніць, дзе пэўны беларус будзе карысны больш – замежжам ці ж у магчымай турме на Радзіме. Уласна, адна з прычын, чаму выехаў сам ксёндз Барок якраз палягае ў тым, што яго арышт у Беларусі мог б пазбавіць тысячы вернікаў магчымасці глядзець відэа, якія ён запісвае на канале. Іншая рэч, што тут ёсць і маральны бок, які можа проста не дазволіць заставацца замежжам.

Увогуле, так ці інакш, кожны вольны рабіць свой выбар самастойна. Галоўнае, каб гэты выбар пайшоў на карысць нашай Беларусі.

Таксама на гэтай сустрэчы быў праваслаўны святар – айцец Вячаслаў з БАПЦ, які адзначыў, што у Беларусі ў той ці іншай форме ціск аказваецца на ўсе хрысціянскія канфесіі. На думку айца Вячаслава, гэты ціск па ісце з'яўляецца змаганнем за душы людзей, змаганнем дабра са злом. Таксама ён пазначыў, што для яго не важна якой канфесіі чалавек – каталік, праваслаўны, пратэстант ці увогуле моліцца па-свойму дома, «для нас, для святароў, усе гэтыя людзі з'яўляюцца паствай».

Адразу пазначым, што мы не маем мэты дзяліць беларусаў па канфесійнай азнацы, але лічым, што трэба быць аб'ектыўнымі. Тут ёсць вельмі спрэчны момант з пункту гледжання кананічных пытанняў, на наш пагляд, робячы такія заявы, трэба заўсёды помніць, што сярод усіх канфесій ёсць вялікая колькасць супраціўнікаў той ці іншай формы экуменізму. Мы не акцэнтуем увагі на кананічным статусе БПАЦ, наш пункт погляду дакранаецца ўсіх цэркваў. Зразумела, што на гэтай малітоўнай сустрэчы няможна было не закрануць палітычных пытанняў. Пра ўзаемасувязь рэлігіі і грамадска-палітычнага жыцця мы ўжо неаднаразова пісалі самі, а таксама цытавалі Вячаслава Барка. Тут справа ў тым, што сумяшчаючы ў падобных малітоўных сустрэчах пытанні грамадства і палітыкі з рэлігіяй, трэба быць максімальна акуратным.

На наш пагляд, каб пры з'яднанні ў адзін духоўны блок унікнуць падобных экуменічных пагалосак, яднаючыся, патрэбна мець адну выразную пазіцыю адносна сітуацыі ў краіне, але пры гэтым не залазіць ні на чыю-небудзь тэрыторыю ў рэлігійным сэнсе. Менавіта падобная абачлівасць дасць той трывалы падмурак, які дазволіць кожнаму са святароў падтрымваць сваю паству менавіта такім чынам, які адказвае запытам той ці іншай канфесійнай групы. У гэтым то і наша сіла, што нягледзячы на розную канфесійную прыналежнасць, мы ўсе маем агульную мэту – светлая і вольная Беларусь.

Просім лічыць гэта нашай думкай, якая не мае мэты каго-небудзь пакрыўдзіць. Хай і молімся мы па-рознаму, але кожны беларус беларусу беларус. І менавіта таму малітва Магутны Божа нам так патрэбна – яна яднае ў сабе розных і адначасна такіх падобных дзяцей беларускай зямлі. Адкрыць / каментаваць

2021-07-16 22:00:00 Светлана Тихановская поддержала обвиняемых студентов и преподавателя: «Они не будут сидеть эти сроки и знают это»

Тихановская: «16 июля в 11:30 в Минске по адресу ул. Скорины, 6б вынесут приговор по «делу студентов». Прокурор запрашивает обвиняемым по 2,5 года, но эти числа ничего не значит. Они не будут сидеть эти сроки и знают это.

Это знает Яна Оробейко, которая в суде сказала: «Моим последним словом будет свобода».

Это знает преподаватель Ольга Филатченкова, которая в своём последнем слове поздравила свою семилетнюю дочь с наступающим днём рождения и сказала: «Я люблю тебя больше всех на свете, и я обязательно вернусь».

Это знают Алана Гебремариам, которая считает свободу одной из главных ценностей. Она говорила, что если ей придётся пожертвовать собой ради будущего Беларуси – она сделает это.

Это знает Ксения Сыромолот. «Если вы считаете, что преступно быть человеком, я пойму любой приговор», – сказала она в своём последнем слове.

Это знает Кася Будько, которая даже после восьми месяцев за решёткой любит Беларусь со всеми её плюсами и минусами – так она сказала суду.

Это знает Глеб Фицнер, который в будущем может стать новым министром экономики – так о нем говорят друзья.

Это знает Илья Трахтенберг, который на всех заседаниях требовал от прокурора не перебивать его: «Я останусь свободным человеком, потому что способен самостоятельно мыслить и принимать решения».

Это знает Егор Канецкий, о котором друзья говорят: «Он сохраняет силу духа и здравый рассудок даже в тяжелой жизненной ситуации», – даже в такой, в которой он оказался.

Это знает Виктория Гранковская: «Нас судят за то, что мы не побоялись открыто выражать своё мнение и отстаивать свою точку зрения».

Это знает Мария Каленик, которая остро воспринимает несправедливость и никогда не молчит – ни в «суде», ни на акциях протеста.

Это знает Татьяна Екельчик: «Все описанные и написанные в обвинении действия я совершала согласно со своей совестью, неравнодушием, состраданием. И эти поступки не преступны».

И это знает Анастасия Булыбенко, которая в последнем слове сказала: «Я знаю, что всё сделала правильно. Мне больно, но уже не страшно». Это сказала 19-летняя девушка, но так сейчас себя чувствуют все беларусы.

Поддержите этих ребят. Напишите им письма. Поблагодарите их за смелость и за то, как нам повезло, что у нас такие герои». Адкрыць / каментаваць

2021-07-16 20:32:00 Вельмі дакладная фраза - ідзе татальная падмена паняткаў.

Менавіта гэтага і дамагаецца аграфюрар, клічучы патрыётаў тэрарыстамі, а катаў нашага народа "красауцами". Успомніце, што рабілі бальшавікі ў рамках змагання з рэлігіяй пасля таго, як прыйшлі да ўлады? Праводзілі ідэалагічнае абгрунтаванне сваім дзеянням, фактычна ствараючы новую альтэрнатыўную рэальнасць. Цяпер, уласна, адбываецца тое ж самае. Лукашэнка стварыў вакол сябе альтэрнатыўную рэальнасць са сваімі каштоўнасцямі і гісторыяй.

У гэтай рэальнасці добрыя светлыя ваяры - красауцы б'юцца са злымі змагарамі, а вакол іх служаць толькі "правільныя" святары, якія ўзносяць толькі "правільныя" малітвы.

Усіх іншых з гэтай рэальнасці выкінулі, затаўравалі, назвалі тэрарыстамі і здраднікамі.

Ёсць праўда адзін момант - пакуль ён знаходзіцца ў сваіх снах, уся Беларусь ужо прачнулася. І рана ці позна большасць яго "спяшчых красауцев" таксама прачнуцца і пакаюцца.

На каго ён тады будзе абапірацца?...

Час працуе на нас. Галоўнае не даваць слабіны і помніць - наша сіла ў нашым адзінстве Адкрыць / каментаваць

2021-07-16 17:32:43 Адкрыць / каментаваць

2021-07-16 17:27:50 Ребята и девчата во время оглашения приговора Адкрыць / каментаваць

2021-07-16 17:27:50 Беражы Вас Бог.

Молімся Адкрыць / каментаваць

2021-07-14 16:37:11 Проблема любого общества - в грехе. Именно грех разделяет с Богом и ведёт страну (землю) к проклятию. "Проклята земля за тебя..." (Бытие глава 3, стих 17).

Поэтому важной стратегической задачей является покаяние общества (случай с Ниневией и пророком Ионой). Беларусь - это не Содом и Гоморра, но и не "Израиль (народ Божий)". Беларусь - это Ниневия, страна, которая нуждается в покаянии. страна, которую Бог хочет помиловать, вывести из рабства на свободу. Поэтому насколько долго общество будет оставаться в грехе, настолько дольше его будет "штормить", и оно будет в проклятии.

В связи с этим, многократно возрастает роль христианства и проповеди Евангелия. Праведники должны умножаться, и тогда народ будет веселиться (Притчи 29, 2). Каждый человек должен обратиться от своих грехов на 180 градусов. Именно этого от всех нас ждет Бог.

Но для этого нужны проповедующие (Ионы), потому что "как призывать Того, в Кого не уверовали? Как веровать в Того, о Ком не слыхали? Как слышать без проповедующего?", и "вера от слышания, а слышание от слова Божия" (Римлянам гл.10, стихи 14, 17).

Моисей стал небезразличен к израильскому народу только с того времени, когда увидел жестокость и несправедливость к нему со стороны египтян. До этого он и не думал о них. В его сердце поселилась эмпатия, боль за народ. Бог вначале подготовил его сердце. А потом была личная встреча с Богом, личное чудо, личный "несгораемый куст" и бремя за весь народ.

Каждый факт обращения гос органов и гос служащих к верующим надо расценивать как возможность для проповеди Евангелия с одной стороны, а с др стороны, как нужду этих людей в покаянии и Слове Божьем (как пациент нуждается во враче): "ибо творение с надеждою ожидает откровения сынов Божьих" и "без откровения СВЫШЕ народ необуздан..." , т.е - неуправляем (Римлянам 8, 19 и Притчи 29, 18).

Поэтому каждый такой случай надо рассматривать как игру на нашем поле и по нашим правилам, т. е надо проповедовать ЕВАНГЕЛИЕ независимо ни от чего и ни от кого. Потому что написано в Библии, что Слово Божье - это меч обоюдоострый. Поэтому христиане - это армия Христа. И оружие наше совершенное. Нельзя держать его в ножнах. Нелепо выглядят воины во время войны, которые просто стоят и ничего не делают.

У физических процессов есть духовное основание и первопричина. Поэтому мы не по плоти и не с плотью воинствуем, а с духами злобы поднебесной. И еще надо не забывать про "шлем спасения", "щит веры", "броню праведности", и обувь "благовестия" (Ефесянам 6, 13-17).

Читатель канала "Христианского видения" Адкрыць / каментаваць

2021-07-14 16:37:11 У цэлым не можам не пагадзіцца! Адкрыць / каментаваць