2021-07-10 05:35:36
Сарғайған жапырақлар жузиңдей солғын.
Ким билген екен-ай
бундай боларын?!
Кимлер билген буны дауыллар уйтқып,
Хәттеки, журеклер музлап қаларын.
Теректе ең соңғы жапырақлар қалар,
Гуздиң ең ақырғы суурети болып.
Бир арыу еңиреп, елжиреп жылар,
Себебин таппадым мың мәрте жорып.
Тек оны жубатар узилген жапырақ,
Көрип шырайлы гуль солып қалғанын:
" - Сен қайта шукир ет, бизлердей болып,
татпадың тағдирдиң татлы жалғанын"
Ал мен сол қурақым жубата алмай,
Узилген жапырақ шелли бола алмадым!
Бундай болатынын сездиң бе, Жаным,
Сездиң бе, адамлар - арсыз, хуждансыз!
Бәлким, бизлер шығар жоғалтқан бәрин,
Биз шығар сол арсыз, нағыз хуждансыз.
Гуз соны аңлатты тусингенлерге:
кимлер жәбир шеккен, кимлер қорланған.
Кимлер мусәпирлик азабын шегип,
Кимлер ар-намыстан жуда болғанлар!
Гузди айыплауға иләж жоқ бизде,
Бизде тек тағдир бар,
азап бар,
жалған бар,
хеш зат жоқ өзге!
Айыплы ким екен, сорайман тәкирар.
Журек сес береди:
Гузди айыплаң
айып жоқ гузде...
Автор Базарбай Жолдасбаев Өрнек 2020-жыл ноябрь
@ADEBIYAT
351 views02:35
Қ
