2021-12-20 23:16:12
У пачатку дзясятых гадоў я супрацоўнічаў з часопісам “Партэр”, які выдаваў наш Оперны: пісаў для іх гістарычныя тэксты пра зорак мінулага. Нумары былі куды больш “тлустыя”, чым у апошнія гады, таму было дзе разгуляцца.
Найбольш аблом чакаў мяне з удавой кампазітара
Уладзіміра Солтана, аўтара “Дзікага палявання караля Стаха”: у апошні момант яна перадумала даваць інтэрв’ю і не адчынілася дзверы кватэры. Дарма - біяграфічнага тэкста пра яго так і не з'явілася.
Але цікавых размоў было больш.
З балерынай
Басяй Карпілавай – ёй было 90 гадоў, і мы размаўлялі пра даваенны Баку і франтавыя брыгады.
З сям’ёй
Аляксея Кагадзеева, які кіраваў хорам Опернага да Ніны Ламановіч.
І з сынам
Святланы Данілюк. Дакладней, спачатку ў 2011-м выйшаў тэкст пра яе. Потым мы пазнаёміліся з Максімам Федасеевым, і ў 2015-м я рабіў з ім інтэрв’ю пра яго маці для “Народнай Волі”. І вось цяпер паглядзеў фільм “Cвятлана Данілюк”, які Максім – па адукацыі рэжысёр дакументальнага кіно – зняў пра знакамітую спявачку, народную артыстку СССР.
Чаму гэта добрая стужка?
Яна – цэльная. Праз увесь фільм праходзіць музыка і лейтматыў оперы “Кармэн”, сюжэтныя павароты якой добра статуюцца з біяграфіяй Данілюк.
Вельмі ўдала выбрана інтанацыя. У інтэрв’ю Максім цытаваў мне дзённікі маці, якая пісала: «Главное препятствие – мой характер и неумение держать знакомство с нужными людьми». Рэжысёр адразу паведамляе начатку, што ён – сын гераіні, і гэтым здымае ўсе патэнцыйныя прэтэнзіі (чаму няма крытыкі або пэўнай рэзкасці).
Фільм не ігнаруе пэўныя моманты. Ужо тады, у 2015-м мне імпанавала, што Максім не саромеўся казаць пра развод бацькоў і тлумачыць яго прычыны. У стужцы гэты момант ёсць, але адлюстраваны ён тактоўна і далікатна. Роўна настолькі, наколькі трэба для канцэпцыі.
Якасны сцэнарый. У фільме ўдала чаргуюцца архіўныя кадры, панарамныя здымкі і інтэрв’ю з экспертамі (
Уладзіслаў П’яўко, якога запісалі пры яго жыцці;
Наталля Гайда, Наталля Руднева, Марыя Гулегіна), дзякуючы чаму стужка глядзіцца вельмі лёгка – нават калі ведаць большасць фактаў.
Нарэшце, гэта добрая магчымасць даведацца пра беларускую тэатральную гісторыю і паслухаць беларускую оперную легенду, чый голас гучыць вельмі прыгожа і зараз, праз гады пасля яе сыходу з жыцця.
У карціне мяне расчараваў толькі адзін момант. Дакладней, толькі адзін спікер. Калі яшчэ дакладней, неадпаведнасць паміж яго словамі і дзеяннямі. Хто ў тэме, той зразумее. Але магчыма, яго запісвалі загадзя.
А так цудоўны фільм. Спадзяюся, яго раней ці пазней выкладуць у вольны доступ, каб яго маглі паглядзець усе.
177 viewsedited 20:16
M
