2021-09-17 17:25:03
Што не так з прапановай Паўла Усава?
У адказ на прызначэнне Менска-Магілёўскім мітрапалітам Юзафа Станеўскага палітолаг Павел Усаў заявіў, што “на волне противостояния режиму и конформизма религиозных институтов, можно было бы задуматься над формированием собственной иерархически независимой беларуской христианской церкви (на подобии англиканской), тем более что традиция протестантизма в нашей истории была довольно развита”.
1. Выступаць з рэзкай крытыкай біскупа Юзафа яшчэ да таго, як ён нават уступіў у сваю новую пасаду, - недальнабачна. Мы не ведаем, як ён будзе сябе паводзіць у якасці мітрапаліта, як гэта адаб’ецца на Касцёле ў Беларусі і г.д., а таму крытыкаваць яго аванасам – не вельмі правільна. Як будзе за што, то мы й самі пакрытыкуем. Або пахвалім. Пакуль жа нагоды для гэтага няма.
2. Ствараць новую царкву “на волне противостояния режиму” – гэта не самы правільны, мякка кажучы, падыход. Наколькі будзе трывалай, вялікай і даўгавечнай царква, збудаваная на хвілінным імпульсе? Царква павінна крытыкаваць улады, калі яны адыходзяць аб Божых запаведзяў. Але “на волне противостояния режиму” павінны ўсё ж стварацца палітычныя партыі, а не цэрквы.
3. Калі ўдавацца ў гісторыю, то Англіканская царква была створаная мясцовым тыранам з сінімі пальцамі, або дакладней – з сіняй барадой. На руках Генрыха VIII кроў мноства суграмадзянаў, у тым ліку былых паплечнікаў, якія адмовіліся прызнаць яго кіраўніком новай царквы. Дый кіраўніком царквы ён сябе абвясціў менавіта на зло Рыму, які не прызнаваў законнымі яго дзеянні. Так што, гэта хутчэй прыклад для Аляксандра Лукашэнкі, а не для яго апанентаў.
4. Ствараць новую царкву – гэта сыходзіць у раскол. Для пратэстантаў стварэнне асобнай супольнасці ці нават дэнамінацыі не з’яўляецца праблемай. З часоў Лютэра ўзнікла ўжо шмат розных напрамкаў. У праваслаўным свеце ёсць 15+ аўтакефальных цэркваў, самастойных у адміністратыўным плане, але з’яднаных дагматыкай. Калі ж каталікі, адыйдуць ад Рыму, яны перастануць быць каталікамі. Яны могуць называць сябе старакаталікамі, кафолікамі, прадстаўнікамі нацыянальна-каталіцкіх цэркваў, але каталікамі яны перастаюць быць. Да гэтага ўсяго дадаюцца пытанні дагматыкі, іерархіі, багаслоўя і г.д.
5. Не ў 21 стагоддзі, на тле падзення агульнага ўзроўню рэлігійнасці, ствараць новыя цэрквы, тым больш нацыянальныя.
111 views14:25