Admyslova

2022-08-30 16:41:01 Пасля масавых затрыманняў і шалёнага гвалту пасля выбараў у жніўні 2020 у сталіцы і іншых гарадах некалькі тыдняў было параўнальна светла і свабодна: па нядзелях адбываліся шматтысячныя маршы, якія былі больш падобны на святочныя шэсці і карнавалы і пасля якіх амаль не было затрыманняў (зараз такое нават уявіць цяжка, але так было), новыя палітычныя лідары рабілі свае заявы публічна і ў Беларусі (пасля якіх іх таксама не затрымлівалі, уяўляйце такое?), у дварах пачыналі развівацца мясцовыя супольнасці з вечаровымі канцэртамі, лекцыямі і іншымі забавамі.

Але жнівень скончыўся – і пачалася беларуская версія “Восені патрыярха”: затрыманні і звальненні, ціск і гвалт, уся гэтая цемра і морак.

Узгадаць настрой таго жніўня 2020, які быў светлы і поўны надзеі, паспрабуем з песняй Уладзіміра Пугача (J:MOРС) і Лявона Вольскага “Дыхаем зноў”.

#Слухай_сваё Адкрыць / каментаваць

2022-08-29 13:06:01 Фота: “Сын”, 1972, Юрый Васільеў, Мінская школа фотаграфіі

#Хвіліначку_ўвагі #Скурко #Палітвязні Адкрыць / каментаваць

2022-08-28 12:39:01 Кніжка адлічбаваная, таму можна без праблем захаваць сабе і прачытаць. Напрыклад, вось тут. Адмыслоўца вельмі раіць гэты адначасова і шэратурэмны, і светлы-бо-з-верай твор.

#Творчасць_палітвязняў #Палітвязні #Дашкевіч Адкрыць / каментаваць

2022-08-28 12:37:01 Вышэй быў фрагмент з апавядання Зміцера Дашкевіча “Чарвяк”. У ім на некалькіх дзясятках старонак Дашкевіч распавядае пра свой побыт у калоніі ў Глыбокім, дзе ён адбываў тэрмін па 411 артыкуле Крымінальнага кодэксу «Злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы». Артыкул гэта незвычайны, у Беларусі – выключна палітычны. Яго атрымліваюць вязні, якія ўжо адбываюць тэрмін, за тое, што як могуць змагаюцца з несправедлівасцю ў турмах і калоніях. Гэты артыкул пару дзесяццігодзяў існаваў у Беларусі толькі на паперы, па ім не было прысудаў. Але колькасць палітычных апанентаў Лукашэнкі расла, таму рэжым узгадаў пра мажлівасць ціску на палітычных вязняў і такім чынам.

На практыцы гэта адбываецца наступным чынам: ужо ў калоніі ці турме палітычны вязень атрымлівае некалькі вымоў за нейкія дробныя, часам наогул няісныя парушэнні парадку – незашпілены гузік кашулі, табурэтка не на тым месцы і гэтак далей. Далей за парушэнні прызначаецца штрафны ізалятар (скарочана “ШЫЗА”), далей перавод у “крытую” (ПКТ - памяшканне камернага тыпу). Усё гэта з дадатковымі спагнаннямі: забарона на пасылкі, тэлефанаванні, сустрэчы, атаварку і іншае. І нарэшце пасля ўсяго гэтага адміністрацыя фактычна адвольна можа стаць ініцыятарам крымінальнай справы па 411 артыкуле, і, такім чынам, працягнуць тэрмін утрымання палітвязня пад вартай.

У свой час менавіта Дашкевіч стаў адным з першых (калі наогул не самым першым), хто трапіў пад такую працэдуру. 10 гадоў таму, 28 жніўня 2012, за некалькі месяцаў да заканчэння тэрміну пазбаўлення волі Дашкевічу дадалі яшчэ год, які ён цалкам адсядзеў, і выйшаў на волю таксама 28 жніўня 2013 году. Вынікам таго дадатковага году ў калоніі стала кніжка “Чарвяк”, якую мы і надалей будзем цытаваць, бо гэта выключнае сведчанне пра турэмны механізм Беларусі, які не перавыхоўвае злачынцаў, але перастварае злачыннасць у розных хваравітых формах.

#Грымасы_правасуддзя #Творчасць_палітвязняў #Палітвязні #Дашкевіч Адкрыць / каментаваць

2022-08-28 11:35:02 Горкаўскія цэхі па дабычы каляровых металаў (у асноўным —медзі і алюмінія) з адпрацаваных кабеляў, умяшчаюць сотню-другую мурзатых твараў.

Перад пачаткам працы да цэха пад’язджае які МАЗ і вывальвае пад “лакалку” гару кабеляў, на якую зэкі тут жа кідаюцца з усіх бакоў і яна пераўтвараецца ў жывы арганізм: адзін цягне кабель, другі — зэка за нагу, трэці з чацьвёртым чысцяць лычы адзін аднаму — ідзе грамадзянская вайна, у якой кожны імкнецца заваяваць паболей здабычы.

Пасля падбітыя ваякі цягнуць трафеі ў цэхі і — усе ў мазуце, саляры і шчэ якой гадасці — пачынаюць іх драць, здабываючы для радзімы каляровы метал. Тут нябёсы разраджаюцца дажджом (а дажджы неяк вельмі любяць цудоўную горкаўскую зямлю і дзікунскую горкаўскую калонію), і цэхі пераўтвараюцца ў вялікую душавую кабіну — зліва з даху палівае ўсё: чорных рабоў, кабеля, мазут і нават мусара якога, што зайшоў пракантраляваць медны руднік. А пячорныя людзі каменага веку, хоць у руках у іх прылады металёвыя, усё дзяруць, дзяруць, дзяруць: норма-та — 60 кг!

(Чытач, калі ты маеш дома адпрацаваны медны, алюміневы ці любы іншы кабель, ніколі, ніколі не здавай яго на пункт пераапрацоўкі! “Закапай яго!” — умаляюць цябе разам са мною ўсе зэкі Беларусі. — Не ўмацоўвай рабаўладальніцкі лад на Бацькаўшчыне!)

Паўцэнтнера алюмінію (гэта ж — цэлы воз!), канешне, здаць за змену нерэальна і ніхто ўстаноўку са столі ўзятую не выконвае. Падавалася б тады: навошта ўвогуле норма гэтая, хворымі людзьмі выдуманая? Аж не, людзі-та не хворыя, людзі — граматныя і добра прашараныя: норма для таго, каб любога і ў любую секунду можна было прыцягнуць у цугундзер за яе невыкананне.

Пасля працы пячорнаму рабу хацелася б прыняць не імправізаваны небам, а просты, штучны душ. І вось, заходзіць ён на ўмывальнікі — і што бачыць? На ўмывальніках ён бачыць чатыры ракавіны і тут жа, за невялікаю перагародкаю — чатыры, адна ля адной дзіркі (даруйце, даруйце мне дзеці, жанчыны, натуры тонкія і вытанчаныя — усе даруйце!), за дзень сотняю зэкаў заваленыя натуральнымі і ненатуральнымі выкідамі замучаных баландаю страўнікаў. У такой абстаноўцы мыйся як хочаш: тут — чатыры ракавіны, дзе ценяў восем, паздымаўшы кашулі, штурхаючыся, шаруюць далонямі па грудзях, а побач — дыміцца чатыры гары гаўна.

Я скажу дакладна, каб не быў я зэкам, каб быў я нармальным чалавекам і прачытаў такое, седзячы пры гальштучку за кампутарам, альбо ў газетцы, у халаціку разваліўшыся на канапе, не паверыў бы я і сам, што такое можа быць у III тысячагоддзі. Але, клянуся вам: так і ёсць! Абы толькі не “ехалі” вы правяраць мяне ў “Горкі”!

#Творчасць_палітвязняў #Палітвязні #Дашкевіч Адкрыць / каментаваць

2022-08-27 11:32:01 “Трэба каб хоць хтось у грамадстве сказаў “Не!”, трэба пачаць з сябе - выціснуць гэты страх і гада. Як Чэхаў сказаў, кожны дзень выдавліваць з сябе гэтага брыдкага чалавечка, які канфармізмам займаецца”.
Алесь Пушкін

Пра Алеся Пушкіна мы ўзгадвалі ў сувязі з яго днём нараджэння і адпаведным файным святочным канцэртам. Цяпер пачнём знаёміцца бліжэй.

Вышэй фрагмент пра канфармізм, а ў поўным відэа Пушкін разважае пра сучаснае мастацтва і тое, як быць актуальным у Беларусі, распавядае пра свой шлях да перфомансаў і, канешне, пра свой самы вядомы перфоманс. Як гэта звычайна ў Пушкіна, робіць гэта на свой манер, звярніце ўвагу на цеплыню, з якой ён распавядае пра людзей на сваім жыццёвым і творчым шляху. Калі чамусьці – акрамя нонканфармізму – і вучыцца ў Пушкіна, дык вось гэтым праявам цеплыні.

Размова досыць вялікая, 40 хвілін, але і цікавостак у ёй хапае. Глядзець цалкам можна вось тут:
Монолог для двоих: Алесь Пушкин

#Беларуская_глыбіня #Пушкін #Палітвязні Адкрыць / каментаваць

2022-08-26 13:34:02 #Хвіліначку_ўвагі #Дашкевіч #Палітвязні Адкрыць / каментаваць

2022-08-25 15:30:08 У тваіх абдымках
Засынаюць і прачынаюцца зоркі,
Насычаюцца каханнем, каб свяціць.

У тваіх абдымках
Знаходзяцца й губляюцца,
Толькі б дзень з табой пражыць.

Абдымаючы цябе,
Можна спакойна азіраць тыя зоры
Ды ціхенька па небасхіле плыць.

А можа ўсё інакш,
Бо гэта толькі позірк,
Што здолеў зімой вясну разбудзіць.

Гэта верш Ксеніі Сырамалот, адной з палітзняволенных дзяўчат па так званай “Справе студэнтаў”, пра якую мы нагадвалі на тым тыдні. Ксюша пісала вершы і да свайго затрымання, нават у “Маладосці” (часопіс такі, хто не ведае) паспела з імі надрукавацца.

А вось так гэты верш гучыць, пакладзены нейкімі рупліўцамі на музыку.

#Творчасць_палітвязняў #Слухай_сваё #Сырамалот #Палітвязні Адкрыць / каментаваць

2022-08-24 19:27:01 Учора мы ўзгадвалі пра Мікалая Дзядка з нагоды яго 34-га дня нараджэння, сёння пачынаем знаёмства з яго справамі. Ніжэй будзе фрагмент з артыкула Мікалая Дзядка “Турма і воля: культурны абмен”. У 2018 годзе за гэты артыкул Мікалай быў уганараваны прэміяй для маладых журналістаў імя Аляксея Караля. У артыкуле Дзядок разважае пра турму як з’яву і сістэму, негатыўныя праявы якой паступова распаўсюджваюцца на ўсё грамадства, як ракавыя метастазы, калі гэтаму не перашкаджаць. Дзядок дае свой адказ на тое, як з гэтым змагацца:

“І тут будзе не лішнім нагадаць, што каштоўнасці турэмнай культуры, такія, як культ сілы, пагарда да слабых, пакланенне перад начальствам, крывадушнасць і двудумства, «традыцыйныя каштоўнасці» (у самым нягодным іх выглядзе), з’яўляюцца вельмі ўрадлівай глебай для росквіту аўтарытарызму і дыктатуры любога кшталту, бо заахвочваюць кансерватызм, страх, абмежаванасць мыслення, замацоўваюць несправядлівасць і «права моцнага» на ўсіх узроўнях грамадства. Гэтыя маральныя ўстаноўкі, будучы ўкаранёнымі ў грамадскай свядомасці, шматкроць павышаюць кіраванасць грамадства, гэтаксама, як наяўнасць у турме каст («блатных», «мужиков», «петухов») павышае кіраванасць зонай для яе адміністрацыі.

Адзіным эфектыўным сродкам барацьбы з гэтай негатыўнай з’явай — іерархічнымі і антыгуманнымі парадыгмамі мыслення і сацыяльнымі практыкамі як турэмнага, так і нетурэмнага паходжання — можа быць толькі фарміраванне моцнай і жыццяздольнай культуры ці нават набору такіх культур (бо маналітныя культуры няўстойлівыя ў нашым плюралістычным свеце), якія б базіравалася на каштоўнасцях альтруізму, эгалітарнасці і гуманізму.

А паколькі гэта, як можна пераканацца па сённяшніх сацыяльных рэаліях, у спіс інтарэсаў дзяржавы ніяк не ўваходзіць, дык такая задача застаецца цалкам на плячах грамадзянскай супольнасці і кожнага нас у прыватнасці”.

Адмыслоўца таксама звяртае ўвагу на пералік тэгаў пад гэтым артыкулам Мікалая Дзядка, так бы мовіць, “камплімент ад рэдактара”:
турма, зняволенне, вязні, пенітэнцыярная сістэма, шансон, аўтарытарызм, іерархія, сэксізм, гамафобія, жанчыны.

#Беларуская_глыбіня #База #Палітвязні #Дзядок Адкрыць / каментаваць

2022-08-23 19:23:01 Сёння свой 34-ы дзень нараджэння сустракае Мікалай Дзядок, які да гэтай сваёй даты паспеў ужо стаць неаднойчы палітычным зняволенным. Як можна зразумець, біяграфію Дзядок мае насычанную, паспеў зрабіць штосьці такое, што вельмі не падабаецца служкам беларускага рэжыму. Але пра гэта мы распавядзем пазней.

Дзень нараджэння – гэта свята бацькоў, ушанаванне іх працы, клопату і любові да свайго сына ці дачкі. Таму сёння ўзгадаем словы бацькі Мікалая, Аляксандра Дзядка, якія той сказаў у апошнія дні судовага працэсу над сваім сынам. Таксама ў гэтым відэа можна пачуць “апошняе слова”, якое Мікалай Дзядок сказаў перад агучваннем яму прысуду (спойлер: у выніку Дзядок атрымаў запрошаныя пракурорам 5 гадоў калоніі).

«Мой сын ня будзе сядзець 5 год». Бацька Міколы Дзядка камэнтуе суд. | Отец Дедка комментирует суд

#Не_апошняе_слова #Маскальская_мова_прабачце #Палітвязні #Дзядок Адкрыць / каментаваць