2022-07-03 21:40:01
Тэма 2. Асыміляцыйная мяккасьць
Моўнік. Асыміляцыйная мяккасьць — пад пагрозаю
У беларускай мове мяккія зычныя гукі могуць перадаваць сваю мяккасьць гукам, што стаяць перад імі. Гэтая зьява называецца „
асыміляцыйная мяккасьць“.
Нагадаю:
• На пісьме мяккасьць пазначаецца празь мяккі знак.
• Мяккія будуць тыя зычныя, за якімі йдуць
І, Е, Ё, Ю, Я, Ь. • Цьвёрдыя будуць тыя зычныя, за якімі йдуць
А, О, У, Ы, Э.
* У слове
вецер — гукі В’ і Ц’
мяккія, то бо асобна яны гучаць мякка:
вь і
ць.
* У слове
воцат — гукі В і Ц
цьвёрдыя, то бо асобна яны гучаць цьвёрда:
в і
ц.
У зьяве
асыміляцыйнай мяккасьці бяруць удзел, то бо
зьмякчаюцца перад наступнымі мяккімі гукамі, сьвісьцячыя гукі
З, С, ДЗ, Ц.
Правіла 1 (адпавядае вымаўленьню).
Пасьля 3, С, ДЗ, Ц пішацца
Ь перад
мяккімі зычнымі, апроч мяккіх
Г, К, Х:
• Пе́сьня, сьне́г, цьвёрды, цьвíк, разьвíць, зьме́й,
дзьве́ры, дзьве́.
•
Згíнуць, ске́міць, схілíць.
Для прыкладу возьмем словы, напісаныя паводле афіцыйных правілаў
ЗМЕЙ, СЦЯГ, ДЗВЕРЫ, ЦВІК, і паспрабуем зразумець, як у іх адбываецца зьмякчэньне (асыміляцыя) зычных.
1. У слове
змей: мяккі М’ (мь) уплывае на З і робіць яго таксама мяккім — з
ьмей.
2. У слове
сцяг: мяккі Ц’ (ць) уплывае на С і робіць яго таксама мяккім — с
ьцяг.
3. У слове
дзверы: мяккі В’ (вь) уплывае на ДЗ і робіць яго таксама мяккім — дз
ьверы.
4. У слове
цвік: мяккі В’ (вь) уплывае на Ц і робіць яго таксама мяккім — ц
ьвік.
У выпадку са
зьбегам зычных мы заўсёды пачынаем глядзець ад галоснага й зьмякчаем усе зычныя, што стаяць перад ім (то бо рушымся ад галоснага ўлева).
Напрыклад, разьбяром слова
СЦВЕРДЗІЦЬ, у якім мы бачым зьбег зычных
СЦВ + Е.
Спачатку мяккі В’ (вь) уплывае на Ц і робіць яго таксама мяккім →
сцьве-, → а мяккі Ц’ (ць) уплывае на С і яго таксама і робіць мяккім →
сьцьве-. То бо адзін мяккі зычны В’ (вь) зьмякчыў два папярэднія гукі С і Ц — с
ьц
ьвердзіць.
Памякчэньне пашыраецца й на
прыназоўнікі
З, БЕЗ/БЯЗ, ПРАЗ, ЦЕРАЗ:
• Зь ве́рху, зь ся́брам, безь зямлí, бязь ме́сяца, празь ле́с, це́разь Пíну.
• З гекта́рам, з кíві, бяз хíтрыкаў.
Разьбяром некалькі прыкладаў.
1.
З верхаліны: мяккі В’ (вь) уплывае на З і робіць яго таксама мяккім — з
ь верхаліны.
2.
Без дзяцей: мяккі ДЗ’ (дзь) уплывае на З і робіць яго таксама мяккім — без
ь дзяцей.
Перад
цьвёрдымі зычнымі зьмякчэньня не адбываецца:
• Свабо́да, праз ву́шы, сто́л, бяз на́с, з тэ́й дзяўчы́най, з Ры́мам, з сы́нам, спыта́ць, расцалава́ць, бяз джа́ла, з го́нарам.
Калі паспрабаваць вымавіць іх памылкова мякка, то выйдзе відавочная лухта:
сьвабода, сьтол, сьпытаць, празь вушы. Вельмі важна правільна вымаўляць усе гукі. Мякія гукі — мякка, цьвёрдыя гукі — цьвёрда, каб не было блытаніны.
Заўвага. Перад зычнымі (апрача в), на сутыках марфэмаў, у фіналях назоўнікаў -
тве,
-две, а таксама ў бальшыні іншамоўных уласных імёнаў зычныя
Т, Ц, Д, ДЗ застаюцца
цьвёрдыя:
• тлець, тля, для, днець, адмірал, ад’ютант, мацнець, падвесьці, пэндзлік, на тле, пры мардве, у таварыстве, Латвія, Людвік, Людміла, Мардвілка, Цнянка, Ядвіга (побач зь Ядзьвіга), на Цне, у Літве.
Памякчэньне Н перад наступнымі мяккімі, незалежна ад вымаўленьня, на пісьме не паказваецца:
• дранцьвець, фанцік, у сэнсе, Францішак.
Калі маеце нейкія пытаньні, пішэце іх у камэнтарох :)
#тэорыя #клясычны_правапіс #тарашкевіца #вымаўленьне
644 viewsedited 18:40