![]()
![]()
Ганчары ў вёсцы пражывалі даволі кампактна, у сувязі з чым узнікла назва адной з вуліц – Ганчарная. Пасля вайны ў Рэчках працавалі Мар’ян Доўнар, Захар Згерскі, Аркадзь Вошчанка, Аляксандр Пяркоўскі. Бацька Захара Згерскага – Паўлюк, таксама быў ганчаром. Відаць, гэта той самы P.Z., якога ў 1930-я гг. апытваў Галубовіч. Гліну капалі непадалёку, у Жукавічах і Путрычах. Рабілі паліваныя “жбанкі”, міскі, глякі, слоікі. Макатры (“чаропкі”) для расцірання маку і гатавання цеста на бліны былі ў выглядзе глыбокай непаліванай ці паліванай толькі звонку міскі. Таксама нам трапілася цікавая пляшка і нават, вытачаны на ганчарным крузе, комін. Адзін з ганчароў – Аляксандр Пяркоўскі ствараў цацкі-свісцёлкі ў выглядзе конікаў, а таксама попельніцы з птушкамі. Посуд адвозілі на кірмашы ў Куранец і Даўгінава. Вядома, што ў 1930-я гг. у Рэчках працавала ганчарня па вырабу кафлі, а ў пасляваенны час узнік промкамбінат, на які ўладкавалася большасць з ганчароў. Там яны працягвалі выточваць посуд, аднак не пакідалі працу і дома.
