Час спыніўся даўно, нашы сьвечкі гараць, На стале недапіты сьв | Мары ў цемры

Час спыніўся даўно, нашы сьвечкі гараць,
На стале недапіты сьвітанак.
Надакучыла сэрцу штосьці шукаць,
Сьветлай мроі прывідны ганак.

І сярод гэтых доўгіх, халодных начэй,
Мне маўчаньнем тваім не сагрэцца.
Зьзяюць зоркі на небе мільёнам вачэй,
Нам ад іх нікуды не падзецца