Узьнёслых мараў загубіўся сьлед, Ушчэнт руйнуюцца старыя ўспам | Мары ў цемры

Узьнёслых мараў загубіўся сьлед,
Ушчэнт руйнуюцца старыя ўспаміны.
У пустым пакоі толькі я і плед,
Нямы калега на халодныя часіны.

Але калісьці прыйдзе зноў вясна,
Жыцьцём напоўніць, выправіць заганы.
Лёс пакідае шрамы не дарма,
З сабою носім усе былыя раны