САМЛÉЦЬ (samleć)
(дзеяслоў, закончанае трываньне)
1. Страціць прытомнасьць.
Галіна Адамаўна самлела, у яе здарыўся сардэчны прыступ. (Шамякін).
2. Анямець ад нечаканага страху, зьдзіўленьня і пад.
Зірнуў я і аж самлеў — за авечкамі з ашчэранай пашчай здаравенны рыжы воўк бяжыць. (Ляўданскі).
Паварушыліся [хлопцы] — і зараз жа храснуў леташні сухі чаротнік. Самлелі хлопцы, затаілі дыханьне, прыслухаліся — нічога. (Маўр).
3. Здранцьвець, страціць адчувальнасьць.
Доўга Міхалка пісаў. Самлела, моцна зайшлася ў яго рука. (Лужанін).
4. Зьнясілець ад стомленасьці, сьпёкі і інш.
Дзед адцягвае Лазара ад мяшка, і рукі ў Лазара дрыжаць мацней, вось-вось самлеюць пальцы і пусьцяць мяшок. (Галавач).
[Гарпіна:] Ой, не, адпачнём пакуль у садзе, а то я так самлела ў сьпякоце, што хоць у бочку з вадой лезь... (Губарэвіч).
#словы_С
