Беларусь, 1926 год. Літаратурнае аб’яднанне “Маладняк”, напачатку жывое і гарачае, ператвараецца ў ідэалагічны адстойнік. Хаця ўголас у гэтым мала хто прызнаецца.
Апрача пяці пісьменнікаў і крытыка:
Уладзімір Дубоўка, Адам Бабарэка, Кузьма Чорны, Язэп Пушча, Кандрат Крапіва і Змітрок Бядуля выйшлі з "Маладняка" і 26 траўня заснавалі “Узвышша”. Яны хацелі мастацтва, а не лозунгаў.
“Узвышша” праіснавала 5 гадоў, мела свой часопіс, стала знакам якасці і скончыла кепска. Як, у прынцыпе, увесь белліт 1930-х.
Мы ж хочам нагадаць пра існаванне ролікаў, прывечаных узвышаўцам: Васілю Шашалевічу (трапіў пад справу СВБ, забіты ў лагеры ў 1941 годзе), Кузьму Чорнаму (старшыня "Узвышша", перажыў катаванні, але не дажыў да перамогі — памёр у 1944-м), Уладзіміру Дубоўку (нефармальны лідар, тая ж справа СВБ, 27 гадоў высылкі з лагерамі, выжыў і вярнуўся).
