Учора патрыярх Кірыл заявіў: «Нигде – ни в Европе, ни в Амери | За нашу і вашу свабоду / Rerum Novarum

Учора патрыярх Кірыл заявіў:

«Нигде – ни в Европе, ни в Америке – новые храмы не строятся, они больше людям не нужны. Они закрываются, причём иногда вместо храма – площадки для танцев и прочие какие-то увеселительные учреждения. А мы строим Божьи храмы. Мы – Россия XXI века. Ну разве это не Божье чудо?»

Той момант, калі адказ падганяецца пад пытанне і не мае аніякага дачынення да праўды.

Не думаем, што патрыярх не разбіраецца ў тэме, каб такое казаць, таму, відаць, маем справу са свядомай хлуснёй. Але ў ягоным выпадку гэта ўжо хутчэй норма, чым выключэнне. Што ж не так у словах Кірыла?

А не так тое, што ён, пэўна, забыўся на гісторыю Расеі ў 1917-1991 гадах. Па колькасці знішчаных тады храмаў і перапрацаваных пад пляцоўкі пад танцы і іншыя забаўляльныя ўстановы, кінатэатры, склады, басейны, Савецкі Саюз і дагэтуль можа даць фору заходнім краінам. Пры тым, што і новыя цэрквы не будаваліся. І тое, што пасля ўсяго гэтага нейкія храмы пачалі будаваць, яшчэ не значыць, што Расея паводле іх колькасці здолела дагнаць, а тым больш перагнаць Амерыку і іншы «калектыўны Захад».

Да таго ж, ёсць і пытанні да іх насычаемасці вернікамі. А яшчэ большыя – да маральнага стану апошніх. Хоць для патрыярха Кірыла іхныя вайсковыя злачынствы і непрыхаваны генацыд украінскага народу – гэта «мужество», «самопожертвование» і, відаць, «Божье чудо».