2021-02-17 22:51:23
W okresie Republiki Weimarskiej, którą wielokrotnie krytykował zasłynął jako krytyk rządów demokratycznych, humanizmu, zwolennik silnych rządów, a w szczególności jako pisarz. Oprócz wydania w tym okresie książki "Robotnik", samemu podzielając poglądy nacjonalistyczne pracował jako publicysta dla sceny narodowej, chociażby pisząc dla czasopisma "Widerstand. Zeitschrift für nationalrevolutionäre Politik", założonego przez Ernsta Niekischa. Podczas swojej działalności na tej płaszczyźnie niejednokrotnie wyrażał swoją pozytywną opinię wobec ruchów narodowych o charakterze socjalistycznym, jednocześnie odrzucając zaproszenia do NSDAP, a także dystansując i poddając w swoim dziele "Na marmurowych skałach" krytyce despotyzm reżimu ustanowionego przez Hitlera, oraz Stalina. Krótko przed rozpoczęciem II wojny światowej Jünger zgłosił się ponownie do wojska. W roku 1941 r. jego jednostka została przeniesiona do Paryża, gdzie był odpowiedzialny za cenzurę korespondencji. W tym okresie nawiązał stały kontakt z przedstawicielami francuskich elit kulturalnych pozostałych po 1940 roku we Francji. Podczas końcowego etapu II wojny światowej pracował w sekrecie nad pokojowym manifestem "Der Friede", który zakładał odbudowanie zniszczonej wojną Europy na chrześcijańskich wartościach. W związku z zamachem przeprowadzonym przez pułkownika Clausa von Stauffenberga został przez swoje powiązania między innymi z Erwinem Rommlem wyrzucony z armii. W listopadzie roku 1944 zginął w wieku 18 lat podczas walk na froncie włoskim jego syn Ernst. Po zakończeniu wojny Jünger nie podpisał karty denazyfikacyjnej, przez co nie miał prawa, aż do 1949 roku publikować prac swojego autorstwa. W 1949 r. poznał Jünger odkrywcę LSD, Alberta Hofmanna, z którym eksperymentował z narkotykami. Efektem tych eksperymentów była napisana przez Jüngera książka pod tytułem"Wizyta w Godenholm". Do jednych z najwybitniejszych publikacji Ernsta po wojnie zalicza się "Promieniowania", "Szklane pszczoły", "Eumeswil", czy też "Węzeł gordyjski". Będąc w podeszłym wieku Ernst Jünger dużo podróżował po świecie i pisał do śmierci. Przyznano mu także za swoją działalność w dziedzinie literatury nagrodę Goethepreis der Stadt Frankfurt. Do końca życia bronił swoich poglądach, szczególnie uwagę na zagrożenia ze strony postępu technicznego i konieczność przeciwdziałania jej nadmiernemu rozwojowi, który często działa przeciw naturze. Pod koniec swojego życia pisarz dokonał podczas pobytu w szpitalu konwersji na katolicyzm. Choć z prawdziwą wiarą związany był od dłuższego czasu, przyznając, że chciał w przeszłości ochrzcić swojego syna Ernsta po katolicku, w czym przeszkodziła jego pierwsza żona. Ostatecznie Ernst, jako jeden z najwybitniejszych pisarzy, a także konserwatywnych myślicieli niemieckich odszedł z tego świata 17 lutego 1998 w wieku 102 lat. obecnie spoczywa na cmentarzu w Willingen, gdzie znajdywał się jego ostatni dom, pełniący obecnie funkcję muzeum.
380 viewsedited 19:51
H
