ОРША ці ВОРША?
Прыстаўныя гукі —
галосныя (
амшара, ільвіца),
зычныя (
вока, вуда, Вольга) —
праява
мілагучнасьці беларускае мовы, „плаўнай зьмены зычных і галосных“ (Уладзімер Дубоўка).
Прыстаўныя гукі нельга адкідаць ад беларускіх назваў, бо атрымліваюцца
недарэчныя „Ожики“ замест нашых Вожыкаў (вёска пад Менскам).
А назва гораду, пад якім войска гетмана Канстанціна Астроскага перамагло маскоўскіх агрэсараў у 1514 годзе, — унікальная: у ёй
ажно два прыстаўныя.
Паходзіць назва або ад старажытнага кораня
*рш- cа значэньнем ‘цячы’, або ад слова
аршá 'балота з жалезнай рудой’.
І пачатковыя зьбегі „Р + зычны“, і пачатковае О- не ўласьцівыя беларускай мове.
Эвалюцыя гучаньня:
Ръша > Рша > Орша > ВОРША.
Так горад зваўся і афіцыйна ў эпоху беларусізацыі 1920-х.
З ДНЁМ БЕЛАРУСКАЙ ВАЙСКОВАЙ СЛАВЫ!
Падрабязна пра назвы Ворша, Вольса, Вобаль, Востраў:
https://svabodstlpwspbhjfvp.azureedge.net/a/30152772.html
