Мы гарэць будзем разам са свечкамі, ды не спаліцца скура ў каменнях. Ужо не йсці па жыццю нам са спрэчкамі, саламандры мы недатлелыя. З галавы да хваста ў нас час прабяжаў, бы маланка па шкуры вужачай. Ён жыццё не дагнаў, замінуўся, сканаў, жыццё вышукаем…
