Совы на асфальце

2022-08-06 12:40:18 Шчыра кажучы, мне вельмі сумна, што якія-небудзь "Тайны вселенной" ці расейскі часопіс з перадрукоўкамі з Пікабу можна набыць у любым Белсаюздруке, а за нешматлікімі літаратурнымі выданнямі трэба паляваць па ўсім горадзе, ці толькі падпісвацца. Адкрыць / каментаваць

2022-08-06 12:34:18 Мы гарэць будзем разам са свечкамі, ды не спаліцца скура ў каменнях. Ужо не йсці па жыццю нам са спрэчкамі, саламандры мы недатлелыя. З галавы да хваста ў нас час прабяжаў, бы маланка па шкуры вужачай. Ён жыццё не дагнаў, замінуўся, сканаў, жыццё вышукаем… Адкрыць / каментаваць

2022-08-04 23:35:48 Учора я бачыў мёртвую котку.
Яна насіла людзям праклёны.
Засталася трохі у яе ўлонні.
Учора я бачыў мёртвую котку.
Учорашні дзень быў ёй заплямёны.
Але, была яна лепшай знаходкай.
Учора я бачыў мёртвую котку.
Яна насіла людзям праклёны. Адкрыць / каментаваць

2022-07-31 14:56:44 UwU
Шчыра дзякую каналу "Мемасы пад сярпом тваім" за піяр беларускай літаратуры, а таксама маёй творчасці.
https://t.me/miemasy Адкрыць / каментаваць

2022-07-29 13:02:22 У шамана тры рукi,
Бачна крылы з-за плячэй.
І ад дыхання яго 
Свечкі полымя ярчэй.
Час ад часу сам сябе,
Сам сябе не пазнае.
Разнасцежана душа,
Наддзіраецца, пяе.

У шамана тры рукі,
Свет вакол - чорны палац.
На далонях залатых
Любіць вочы маляваць.
І раней за сонца ён
Бачыць золку хараство.
А здавалася, што спіць,
Што не дбае ні пра што.

У шамана тры рукі,
Прамень агнявы пячэ.
І ад дыхання яго 
Свечкі полымя... Адкрыць / каментаваць

2022-07-29 13:02:03 Пакуль няма натхнення і сіл пісаць штосьці свае. Вось, пераклала вам песеньку. Адкрыць / каментаваць

2022-07-10 11:50:33 РАЗМОВА З ЧАЛАВЕКАМ, ЯКІ ЗАСТАЎСЯ НЕВЯДОМЫМ

***, куды мы ідзем?
Пры неабсяжнасці краю
праз аднаго, па чарзе
шлях шляхі паўтарае.

За два стагоддзі вайны 
ў нашых паўночных шыротах
вымыліся берагі,
страціў снег сваю цноту.

***, куды мы прыйшлі?
Бы ў насмешку Распяццю,
у полі паўсталі крыжы.
Я не магу цябе страціць.

Далей ісці без цябе?
Сэрца ужо пустое.
Гасне зніч ў барацбе. 
І аніводны з герояў
за два стагоддзі паўстання
так і не скончыў лісты.

Мабыць, згару і я.
Можаш згарэць і ты.
Скрышу галубам каханне. Адкрыць / каментаваць

2022-05-19 23:31:18 Там, дзе цячэнне рэчаіснасці сціхае,
Лагодна крылы грэючы на сонцах,
На тварах старажытных высякалі 
Шырокія ўсмешкі творцы.

У сеціве арнаментаў нябёсаў
Лунаюць богі вымерлых народаў.
І сэрцы іх не ведаюць ізносу.
У скуру ўплаўленыя горныя пароды.

У полыме патонуць гарады.
У пастку трапяцца князёўны і іх пешкі.
На тварах застануцца і тады
Адвечныя, як шрамы, іх усмешкі.

05.01.2021 Адкрыць / каментаваць

2022-05-03 17:07:36 Мы гарэць будзем разам са свечкамі,
ды не спаліцца скура ў каменнях.
Ужо не йсці па жыццю нам са спрэчкамі,
саламандры мы недатлелыя.

З галавы да хваста ў нас час прабяжаў,
бы маланка па шкуры вужачай.
Ён жыццё не дагнаў, замінуўся, сканаў,
жыццё вышукаем нюхам сабачым.

Пра каханне пісаць - цяжка сэрцу, не ўстаць.
Вершы гэткія з курганоў не абудзяць.
Але тых, хто не спалены - не спыніць не стрымаць,
не разбіць, а зоркі рассудзяць. Адкрыць / каментаваць