КАРУ́НКІ (karunki)
(множны лік)
1. Ажурныя, сятчастыя вырабы зь ільняных, шаўковых і інш. нітак для аздобы бялізны, адзеньня і пад.
Рукавы абрамлялі танюсенькія карункі. (Машара).
На развітаньне .. Кася падаравала .. тоненькую насовачку, аздобленую карункамі. (Васілевіч).
2. Пераноснае значэньне: тое, што сваім выглядам нагадвае такі выраб.
А мора ўжо ўгаманілася, толькі на прыбярэжнай кручы ды на мокрым жвіры пляжа віднеліся белыя карункі пены. (Сабаленка).
Сонца .. паклала на палаючыя вокны двухпавярховага драўлянага дома свае мядзяныя карункі. (Рамановіч).
#словы_К
