Паўлюка ўсе пазнавалі па смеху. Ён так гучна смяяўся, што аднойчы нават выклікалі бацьку на вучобу сына. Але хлопец разумеў, што яму можа прыляцець, таму папрасіў тату прыехаць, калі выкладчыкі былі вельмі занятыя. Як вы зразумелі, ніхто ні з кім не сустрэўся.
Трус быў паэтам ад і для народа. Яго вершы ведалі сяляне. Калі да яго аднагрупніка прыехаў бацька, то той не пазнаў нашага паэта. І калі мужчыне сказалі, што гэта той Паўлюк Трус, то абурэнню і шчасцю не было межаў. Абураўся, бо не змог падзякаваць за творчасць. Радаваўся, бо ўбачыў такую зорку!
Паўлюк моцна любіў жанчын. Менавіта чарнявых. На жаль, нармальных адносін ні з кім не мог зрабіць, бо ў коднай кабеце нешта бачыў больш прыгожае. Так і пераскокваў з адной на другую.
