Выдавецкі дэтэктыў: гаспадыня супраць кухаркі.
Кніга
"Літоўская гаспадыня" выйшла ў Вільні ў 1848 годзе ананімна – такой была воля аўтаркі Ганны Цюндзявіцкай. Праз пару гадоў Ганна памерла. Правы на кнігу засталіся ў выдаўца Адама Завадскага (з якім, дарэчы, супрацоўнічаў Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч).
І апрача аўтарскіх правоў у Адама была
жонка Вінцэнта. У перавыданнях “Гаспадыні” яна стала рабіць праўкі і дапаўненні, а праз 6 гадоў пасля поспеху кнігі сама выдала кулінарны збор (вядома, у Адама Завадскага). З назвай доўга не думалі:
“Літоўская кухарка”. Кніга мела поспех: за 60 гадоў 15 перавыданняў. І аўтарства "Літоўскай гаспадыні" сталі прыпісваць Завадскай...
Падзякуем
Адаму Мальдзісу, які вярнуў справядлівасць, давёўшы аўтарства Цюндзявіцкай. (І крыху Караткевічу.)
Хаця пасёння існуе блытаніна,
"Літоўская гаспадыня" і "Літоўская кухарка" моцна розняцца. Праца Завадскай — зборнік рэцэптаў; твор Цюндзявікай — біблія лайфхакаў для небагатай шляхты канца ХІХ стагоддзя.
