ІСТУ́ЖКА (istužka)
(назоўнік, жаночы род)
1. Палоска каляровае тканіны, якая скарыстоўваецца для ўпрыгожаньня, аблямоўкі і інш. мэт.
Выйшла на пляц.. [Аксеня] – у шаўковых істужках, заплеценых у косы. (Пестрак).
2. Палоска шаўковае тканіны пэўнага колеру і памераў для ордэнскага знака, мэдаля; нашыўка; знак адрозьненьня.
Гарэлі на сонцы чырвоныя істужкі на шапках у партызан. (Шамякін).
3. Доўгая вузкая палоска зь якога-н. матэрыялу, якая служыць для тэхнічных і іншых патрэб.
Некаторы час тэлеграф маўчаў. І вось паплыла белая стужка з кропкамі і працяжнікамі. (Алешка).
4. Пераноснае значэньне; чаго. Тое, што ўецца, цягнецца вузкаю доўгаю паласою.
Вузкая істужка рэек ляжала ўпоперак цераз Пнівадку. (Чорны).
За лугам сіняю істужкаю вілася рэчка. (Пестрак).
5. Рухомае перадатачнае палатно ў некаторых мэханізмах, транспартных прыстасаваньнях.
Пабеглі па бясконцай істужцы транспарцёра ўгору цагліны. (Пасьлядовіч).
#словы_С
