ВЭ́РХАЛ (verchał)
(назоўнік мужчынскі род)
Размоўнае слова: страшэнны беспарадак, неразьбярыха; крык, шум.
У доме — вэрхал, усё пайшло дагары нагамі. (Карпаў).
На ферме зноў падняўся вэрхал: спрачаліся, каму колькі год. (Пташнікаў).
Бегае, круціцца, галёкае, як ашалелы: вечны вэрхал празь яго на дварэ. (Мележ).
#словы_В
