У 1865 г. было забаронена друкаваць беларускія кнігі лацінкай, што было ўспрынята і трактавалася як забарона беларускага друку наогул. Выключэнне рабілася для беларускіх тэкстаў у навуковых працах, якія падаваліся як тэксты ў беларускай гаворцы (“наречии”) рускай мовы.
Праблема ўскладнялася і тым, што рускімі праводзілася сістэмнае знішчэнне і вываз фондаў беларускіх помнікаў старажытнай пісьменнасці і культуры.
Ігар Случак, магістарская дысертацыя "Рэалізацыя дзяржаўнай моўнай палітыкі ў Рэспубліцы Беларусь"
