2023-04-15 16:38:01
ВІРУСЫ МОЗГУ. Пяць сімптомаў заражанага мыслення.
Гэта працяг папярэдняга посту і тут я апішу шэраг прыкмет, якія дапамогуць зразумець, ці ўсё ок з вашымі ідэямі. Шукайце сімптомы:
1. Апантанасць Як правіла, у пацыента выяўляецца глыбокая нутраная перакананасць у сваёй праваце. Ён не дапускае, што можа памыляцца. Гэткая перакананасць не патрабуе доказаў і не з’яўляецца вынікам назіранняў або логікі. Такую перакананасць яшчэ называюць верай.
2. Дагматызм Звычайна пацыенты мяркуюць, што сумнівы недапушчальныя і што цвёрдая і непахісная вера — гэта добра. Рэлігіі лічаць сумнівы грахом. Цывільныя культы робяць так жа сама, але больш завуалявана, напрыклад, асуджаючы выступленне супраць «сваіх», што бы гэтыя «свае» ні ўчынілі.
Больш за тое, рэлігіі вызнаюць парадаксальную ідэю, што «адсутнасць доказаў — гэта цнота, калі гаворка ідзе пра веру» і «чым менш відавочнае сцверджанне, тым большай цнотай надзяляе вера ў яго».
3. Містыцызм Падмурак перакананняў таго, хто хварэе на веру, уяўляе сабой прынцыпова неабвяргальныя сцверджанні, то бок ненавуковыя. Звычайна гэта проста мастацкі вымысел, пачэрпнуты з «адмысловых» кніг.
Падтрымліваць перакананасць у немагчымым дапамагае ўстаноўка, што тайна — гэта добра. Рэлігіі сцвярджаюць, што не трэба нават спрабаваць зазнаць, якім чынам ісцінае стала ісціным, мы проста павінны атрымліваць асалоду ад таямніцы яе паходжання і проста верыць.
Крайняе выражэнне сімптому «тайна гэта добра» — шырокавядомая думка Тэртуліяна «верую бо абсурдна».
У цывільных культах містыцызм праяўляецца ў веры ў нацыянальную веліч, гістарычнае прызначэнне або геапалітычную місію.
Тут будзе дарэчы ўзгадаць Белую Каралеву з З, якая ў адказ на алісіна «Нельга ж верыць у тое, што немагчыма», адрэзала: «Мяркую, ты проста мала займалася… Калі я была ў тваім узросце, я практыкавалася па паўгадзіны ў дзень. Часам у мяне атрымлівалася яшчэ да сняданку паверыць адразу ў шэсць немагчымых рэчаў».
Шматразовае паўтарэнне вельмі дапамагае ў гэтым занятку.
4. Гатовасць абразіцца У хворага абавязкова будзе праяўляцца нецярпімасць да носьбітаў іншай веры, у найбольш цяжкіх выпадках ажно да забойства або апраўдання забойства. Гэтая нецярпімасць абавязкова спараджае ў вачах пацыента ворагаў, з якім ён пачынае цалкам шчыра змагацца. Не выключана такая самая нянавісць і да адступнікаў, якіх называюць здраднікамі.
Магчымая таксама варожасць у дачыненні да іншых спосабаў мыслення, якія патэнцыйна небяспечныя для веры пацыента. Напрыклад, да навуковага мыслення, якое можа дзейнічаць як антывірусная праграма.
5. Экзальтацыя Нутраныя адчуванні пацыента могуць вельмі нагадваць тыя, што часцей за ўсё асацыююцца з сэксуальным пачуццем. У некаторыя моманты гэтыя пачуцці, скіраваныя на бога, куміра або абстрактны народ, перапаўняюць пацыента. Закаханасць вельмі моцна ўздзейнічае на мозг, таму не дзіўна, што некаторыя вірусы прыстасаваліся яе эксплуатаваць.
Такія вось сімптомы наяўнасці ментальнага віруса. Упэўнены, вы сустракалі падобнае.
Як бы гэта цяжка ні было, кожны пацыент здольны заўважыць, што ягоныя асабістыя перакананні шмат чым абавязаныя эпідэміялогіі. Ён заўсёды можа запытаць у сябе: «Чаму я трымаюся такога, а не іншага набору перакананняў? Таму, што я азнаёміўся з усімі варыянтамі і абраў той, догматы якога падаліся мне найбольш пераканаўчымі?». Упэўнены, адказ будзе «не».
Самая важная пераменная, якая вызначае прадмет веры пацыента, — выпадковасць нараджэння. Перакананні, якім ён так апантана адданы, маглі бы быць зусім іншымі, калі б ён нарадзіўся ў іншым месцы. Гэтыя перакананні не вынік свядомага выбару.
Калі ж пацыент выглядае рэдкім выключэннем і вызнае адрозную ад сваіх бацькоў рэлігію, тлумачэнне ўсё адно знаходзіцца ў рамках эпідэміялогіі. Наўрадці ён бесстаронне даследаваў сусветныя рэлігіі і выбраў самую пераканаўчую. Хутчэй за ўсё, ён проста сутыкнуўся з магутным інфекцыйным агентам накшталт Марціна Лютэра Кінга або апостала Паўла. Тут мы вядзем гаворку пра гарызантальны перанос, як пры адзёры. А перад гэтым гаворка ішла пра вертыкальны перанос, ад бацькоў да дзяцей.
#мысленне
32 viewsedited 13:38
S
