КÓЎЗАЦЦА (koŭzacca)
(дзеяслоў, незакончанае трываньне)
1. Ссоўвацца са свайго месца, не ўтрымліваючыся на гладкай, сьлізкай паверхні; сьлізгацца.
Чалавек шырока махае рукамі, коўзаецца ботамі па сьлізкай дарозе і паціху ідзе, пазіраючы сабе пад ногі. (Галавач).
2. Сьлізгаць, сьлізгацець
Ногі грузнуць па самыя шчыкалаткі і коўзаюцца назад. (Дуброўскі).
3. Катацца па сьлізкай паверхні.
Хлапчукамі большую частку нашага вольнага часу мы праводзілі на гэтай рацэ — зімою коўзаліся на каньках. (Глебка).
#словы_К
