ЖЛУ́КТА (žłukta)
(назоўнік)
1. Абласное слова: пасудзіна для запарваньня бялізны, выдзеўбаная ў форме кадушкі з драўлянае калоды.
У клеці паставілі дзежкі, карыты, жлукту, ступу ды другія гаспадарчыя прылады. (Галавач).
2. Размоўнае слова: пра таго, хто многа п'е, апіваецца.
— Скарачае гэтаю чорнаю сівухаю свой паганы век, жлукта няшчасная. (Пасьлядовіч).
3. Той, хто любіць многа есьці, прагны да яды.
#словы_Ж
