СПÓЛАХ / СПАЛÓХ (spałoch)
(назоўнік, мужчынскі род)
1. Раптоўнае адчуваньне страху.
Цёмна-сінія вочы дзяўчыны ад спалоху зрабіліся вялікія і яшчэ больш сінія. (Грамовіч).
2. Перапалох, агульная нечаканая трывога, хваляваньне.
Жанчыны — ў голас, узьнялі спалох, Пачуўшы, што склікае сваякоў Гарыдавец. (Танк).
Прыйшлося за.. [птушкамі] бегаць, ганяцца, падняўся шум, гвалт, ад гэтага яшчэ большы спалох. (Маўр).
#словы_С
