Раніца Раней за сонца ўстану рана я. Крылаты золак не прасплю. Прайдуся сцежкамі крамянымі ўлюбёная ў сваю зямлю. Прамчуся за вятрамі гонкімі па бальшаках зялёных… Сустрэне луг мяне рамонкамі, прастор – блакітам лёну. Барок грыбамі запалоніць: лісіц – грабі ў ахапку. Грыб шчыры ў ветлівым паклоне скідае долу шапку. Паміж чарніцамі-насмешкамі згубілася ў гушчэчы. Унізе пахне сыраежкамі, а зверху птах шчабеча. Паабтрасаю росы з голля – абудзіцца рака. Абсыпана буйное поле званочкам жаўрука. Ліецца песня з-пад блакіту на маладое жыта, жывое серабро нібыта, густой расой абмыта… Зямля шчырэе і смяецца, спявае радасць лету. I можна абысці, здаецца, за сонейкам паўсвету. Данута Бічэль #вершдня 121 views05:13
