Get Mystery Box with random crypto!

Страшная добрая казка

Лагатып тэлеграм-канала hanna_seviarynets_kazka — Страшная добрая казка С
Лагатып тэлеграм-канала hanna_seviarynets_kazka — Страшная добрая казка
Адрас канала: @hanna_seviarynets_kazka
Катэгорыі: Літаратура
мова: беларускі
Падпісчыкі: 1.21K

Ratings & Reviews

4.00

3 reviews

Reviews can be left only by registered users. All reviews are moderated by admins.

5 stars

0

4 stars

3

3 stars

0

2 stars

0

1 stars

0


Апошнія паведамленні

2022-07-07 22:43:37 Дарэчы, далёка ня ўсім падабаецца такое нехрэстаматыйнае (глядзі вышэй) фота класіка:) Усё яшчэ жывая колішняя традыцыя рабіць з жывых людзей лакіраваныя чучалы ў выхаваўчых мэтах:) У звязку з гэтым чарговы раз падзялюся маім любімым фактам з гэтай оперы: у музеі Максіма Багдановіча на стэндзе, прысвечаным Максімавай вучобе ў ліцэі, вісіць атэстат. Але не Максімаў:)) Там вісіць атэстат ягонага брата Льва. Справа ў тым, што Леў Багдановіч быў круглым выдатнікам, меў пяцёркі па ўсіх прадметах і прымерныя паводзіны, а вось Максім вучыўся блага, на тройкі, пра паводзіны наогул маўчым, бо ўвесь кандуіт Яраслаўскага ліцэю быў спісаны заўвагамі Максіму Багдановічу:) Сапраўдны атэстат нашага ўлюбёнага класіка таксама захоўваецца ў музеі, але яго я бачыла толькі аднойчы на часовай экспазіцыі.

Кажуць, так зроблена таму, што ў музей ходзяць школьнікі, а ім нельга паказваць (насамрэч - трэба паказваць!), што аўтар верша пра Зорку Вянеру і Слуцкія паясы быў не надта каб добры вучань:)

А пра Льва. Леў Багдановіч быў надзвычай таленавітым матэматыкам, распрацоўваў шахматныя задачы, у падручніках па шахматах ёсць некалькі ягоных цікавых задачак. Нажаль, як і старэйшы брат, загінуў ён зусім маладым, у 25 год (1893-1918), у Кіеве, падчас, як пішуць, "палітычных хваляванняў". Абставіны ягонай смерці пакуль не высветленыя.
480 viewsedited  19:43
Адкрыць / каментаваць
2022-07-07 14:11:44
Сто сорак гадоў дзядзьку Янку, нашаму Янку Купалу:) Вось вам імяніннічак у надзвычай нехрэстаматыйным выглядзе:)
1.1K views11:11
Адкрыць / каментаваць
2022-07-06 20:53:33 Працягнем - зноў пра Анатоля Вольнага:) Ва ўспамінах Міколы Хведаровіча захаваўся адзін хвацкі пранк ад яго:)

Прыйшоў неяк да Міхася Чарота ў рэдакцыю тагачаснай "Савбеліі" адзін паэт. Прынёс чарговы вершык пра родную зямельку, лугі, бары і палі.

Сам Чарот, можа, вершык і ўзяў бы, але побач сядзеў Вольны ў надзвычай добрым настроі.

- Што ж ты, браток, ходзіш так сабе, а?" - сур'ёзна, з трагедыяй у голасе запытаўся ў паэта Чарот. - Ці ты не ведаеш, што ўчора памёр выбітны нямецкі пралетарскі паэт Цвібельклопс? Вось тэма! А не гэта вось усё.

- Э-э-э-э-э - паэт засмуціўся і паглядзеў на Вольнага, які сядзеў побач з Чаротам. - А што, сапраўды выбітны паэт?"

Вольны сур'ёзна сказаў: "Ну ты даў. Кожная афіцыянтка, кожны повар ведае Цвібельклопса... Ужо і Дудар, і Кляшторны папрыносілі вершы ягонай памяці. А ты тут пра бары цягнеш. Ніякай палітычнай свядомасці... А шчэ пралетарскі паэт...

Назаўтра паэт прыйшоў з вершам.

Запомніліся мемуарысту з яго такія радкі:

Колькі гора і бед перанёс
Наш таварыш і друг Цвібельклопс.

Чарот з Вольным ажно пападалі ад смеху.
828 views17:53
Адкрыць / каментаваць
2022-06-20 23:05:36 Дарэчы) Бацька Вольнага-Ажгірэя некаторы час служыў начальнікам Мар'інагорскай пошты, дзяцей у яго было шмат, і думаецца, тамтэйшыя Ажгірэі так ці іначай Вольнаму сваякі. Будынак пошты, праўда, моцна дабудаваны, захаваўся, у ім пошта цяпер і ёсць.
1.6K views20:05
Адкрыць / каментаваць
2022-06-20 23:03:39 Цяпер можна паглядзець на ютубе кіно "Хвоі гамоняць", якое па-дырэктарску рабіў Вольны, а яшчэ паслухаць песню гурта Akute на ягоны верш "Я цябе пакахаў" - песня напісаная для праекта "Нерасстраляныя" у памяць творцаў, забітых 29 кастрычніка 1937 года. Анатоль Вольны (сапраўднае прозвішча - Ажгірэй) быў сярод іх.
1.6K viewsedited  20:03
Адкрыць / каментаваць
2022-06-20 23:00:16 Летняя байка пра Анатоля Вольнага)

Але спачатку - хто такі Анатоль Вольны. Імя ягонае цяпер шырока не вядомае, а між тым гэта адзін з першых беларускіх кінапрадусараў, сцэнарыст і дырэктар культавых беларускіх карцін, паэт, празаік, легендарны фельетаніст. Гэта калі пра "значэнне ў культуры". Калі прыватна - у Анатоля Вольнага быў прыгожы і драматычны раман з Верай Харужай, да яго сышла першая жонка Міхася Чарота, і гэта яму быў прысвечаны разгромны артыкул "Мярзавец", у якім у дым і попел былі разнесеныя маральныя норавы пісьменніцкай багемы.

Адным словам, прыгожы, таленавіты і харызматычны быў чалавек)

Дык вось. Неяк перажываў Вольны фінал чарговага рамана - кінула яго каханая дзяўчына. Боль быў такі моцны, што Вольны кінуў усё - працу, грамадскую нагрузку, кіно, абавязкі - і паехаў з сябрам у Крым лекаваць душэўную рану.

Але пакуль ехалі яны ў цягніку, раптам прыйшло яму ў галаву, што дзяўчына вернецца. Вернецца - а яго і няма.

На першай жа станцыі пасля гэтай думкі Вольны выскачыў на перон з чамаданам і аб'явіў сябру, што яны проста зараз вяртаюцца ў Менск.

Той, канешне, у шоку. Маўляў, мора, сонца, пуцёўкі, грошы, што ж ты робіш, сволач. Нарэшце - апошні аргумент: што мы скажам таварышам? Чаму вярнуліся?

На што Вольны рашуча адказаў:

- Скажам, што забылі зубныя шчоткі!
1.6K views20:00
Адкрыць / каментаваць
2022-06-19 11:16:23 Калі нехта цяпер мае сілы на чытанне пра цяжкое - шчыра раю "Доўгую дарогу дадому" Быкава - найлепшае сярод лепшага ў яго.
1.2K viewsedited  08:16
Адкрыць / каментаваць
2022-06-19 11:14:49 Як сёння дзень народзінаў Васіля Быкава, дык узгадаю невялічкі, але вельмі прыгожы ўспамін Таццяны Мархель пра тое, як яна ў Быкава закахалася)

Яна піша, што аднойчы ёй трэба было тэрмінова паспець на цягнік, і Быкаў дапамагаў купіць білеты і дабегчы да вагона. Цягнік ужо адыходзіў, яны выскачылі на перон, дзяўчына не паспявала, Быкаў азірнуўся, шырока махнуў рукой, крыкнуў: "За мной!" - і пабег па пероне. Мархель піша: "І я падумала: Божа! Як быццам падымае ў атаку!"

І закахалася.
1.7K viewsedited  08:14
Адкрыць / каментаваць
2022-06-08 20:59:05 Пачытаць па тэме можна невялічкі зборнічак вершаў Фэрнанду Пэсоа, які быў выдадзены ў серыі "Паэты планеты": там творы самога Пэсоа і змістыфікаваных ім іншых аўтараў прыведзены ў перакладах Ганны Янкуты, Андрэя Хадановіча, Кацярыны Маціеўскай і іншых нашых перакладчыкаў. Серыя "Паэты планеты" ёсць у любой кнігарні, каштуюць кніжачкі зусім танна, а годных аўтараў у гэтай серыі вельмі шмат.
1.9K views17:59
Адкрыць / каментаваць
2022-06-08 20:57:17 І яшчэ крыху пра містыфікацыі:)

Наогул пісьменнікі часта містыфікуюць: ствараюць прыдуманы свет не толькі пад вокладкамі кніг, але і ў рэальнасці. Адзін з самых захапляльных прыкладаў маштабнай літаратурнай містыфікацыі - гісторыя партугальскага паэта Фернанду Пэсоа, які напачатку дваццатага стагоддзя прыдумаў з дзясятак паэтаў, стварыў ім біяграфіі, даў кожнаму сваю стылістыку - і пачаў друкаваць вершы пад іх прыдуманымі імёнамі. З цягам часу гэтыя прыдуманыя паэты пачалі сварыцца адзін з адным на старонках газет, пісаць адзін на аднаго рэцэнзіі і пасквілі, потым пачалі паміраць і развітвацца адзін з адным некралогамі, адным словам, у чытача стваралася ўражанне, што партугальская літаратура надзвычай багатая на паэтаў, сваркі і плёткі. А гэта ўсё быў адзін Пэсоа:)

Нашы хлопцы таксама такое рабілі - не ведаючы пра партугальскі досвед, бо былі для Пэсоа сучаснікамі. Напрыклад, Цішка Гартны (сапраўднае ягонае імя - Зміцер Жылуновіч, цікава, што ў Менску ёсць адразу і вуліца Гартнага, і вуліца Жылуновіча, хаця гэта адзін і той жа чалавек), дык вось, Гартны перад самай рэвалюцыяй 1917 года выдаваў у Пецярбурзе беларускую газету "Дзянніца". Выдаваў фактычна адзін, але, каб стварыць уражанне буйной рэдакцыі і магутнага беларускага руху, меў з дзясятак псеўданімаў, якімі падпісваў артыкулы.

У 1925 годзе "Маладняк" адправіў у Воршу сваіх лепшых прадстаўнікоў, Кандрата Крапіву і Уладзіміра Дубоўку, наладзіць у горадзе літаратурны рух і выдаць сіламі новазнойдзеных паэтаў і празаікаў чыста аршанскі часопіс. Прыехаўшы ў Воршу і пагуляўшы па вуліцах, Дубоўка і Крапіва паэтаў не сустрэлі, і з гэтай прычыны закрыліся ў гасцінічным нумары і за тры дні стварылі нумар часопіса, у якім была безліч самых розных паэтаў, крытыкаў і празаікаў, і тым ліку нават адна дзяўчына, а насамрэч - Дубоўка і Крапіва.

Алесь Дудар падпісваў сваім амбітным псеўданімам вершы і кароткую прозу, як крытык выступаў пад іменем Тодар Глыбоцкі, як аўтар буйных празаічных форм - Арцём Яроцкі, а як літаратуразнаўца - апублікаваў даследванне па беларускіх казках пад сваім сапраўдным прозвішчам Аляксандр Дайлідовіч. У выніку ў рэдакцыйным савеце часопіса "Полымя" Дудар быў запісаны двойчы: як Алесь Дудар і як Тодар Глыбоцкі.

Традыцыя працягнулася і пасля вайны, і працягваецца і па сёння. Чаго вартая легендарная сатырычная паэма "Сказ пра Лысую гору", падпісаная Ведзьмаком Лысагорскім, у якой востра і злосна высмейваліся пісьменнікі семідзясятых. Доўга ніхто не ведаў сапраўдных аўтараў, а сёння шчэ працягваюцца спрэчкі аб тым, чый уклад у стварэнне знакамітай сатыры быў большы: Ніла Гілевіча ці Міколы Абрамчыка, у любым выпадку абодва "прыклалі руку" да паэмы.

Ці вось адносна нядаўна была выйшла мастацкая кніжка на трасянцы: "Я прыйду за табой у аўгусце". Аўтаркай значыцца нейкая Каміла Цень. Хто гэта - невядома, але кніжка нашумела ў публічнай прасторы, і відавочна, напісаў(ла) яе нехта з сучасных вядомых аўтараў.

А яшчэ гады з чатыры таму з'явіліся на фэйсбуку сёстры Колінз: адну звалі Саёрла, а другую - не памятаю ўжо. У іх былі харошыя, інфарматыўныя акаўнты, свае легенды, біяграфіі, Саёрла была моцна абазнаная ў беларускім літпрацэсе - і пісала вострыя агляды сучаснай літаратурнай сітуацыі. Хто схаваўся за гэтымі акаўнтамі, так канчаткова і не высветлена, хаця падазрэнні розныя былі)

Так што таямніцаў, і па сёння не разгаданых, у нас шмат:))
1.7K viewsedited  17:57
Адкрыць / каментаваць