2021-09-10 20:04:36
Менің отбасылық суретімді, балаларды, осындағы жазбаларды көріп, барлығы "идеально" деп ойлайды. Мен де адаммын. Кейде баланың айқайы, у-шу, ұрыс-керістен заебалым шығады. Ондай болады, жасырмаймын.
Жұмыста, достарым, оқырмандарым "отбасы құрғым келеді, саған қызығам" деген сияқты әңгімелер айтқысы келеді. "Мен де саған қызығам" деп айтқым келеді оларға.
Ойлашы, таңнан кешке дейін жұмыс, жұмыста бірқалыпты емес. Онда да стресс, айқай-шу. Жұмыстан шаршап келесің и үйде екі балаң маса сияқты ызыңдап миды жегенде, не демалыс, не ұйқыны көрмей, келесі күні қайта жұмысқа тартасың. Осы карусель қайталана берсе, сен қандай адамға айналасың?
Мен әйел адамды айтпай-ақ қояйын. Отбасыңа көңіл бөлу бар. Ақша, кредит, демалыс күндер, бір сөзбен заебал тірлік. Кейде жалғыздықты аңсайсың, өз-өзіңмен болғың келеді. Өйткені өзіңмен сөйлесу, бірге болу әр адамға маңызды. Бірақ соған уақыт таппайсың. Сол үшін қазіргі сәтіңнен ләззат алсайш ми сікпей. Дайын болғанда сол әңгімені қозғарсың менің қасымда.
182 viewsedited 17:04