17 чэрвеня 1973 года ў Гародне пачайся апошні вальні сойм Рэчы Паспалітай.
Ён атрымаў назву “Нямы сойм ”, і дарэчы ад гэтай падзеі пайшоў выраз
“Маўчанне знак згоды”
Сойм доўжыўся больш за 3 месяцы і праходзіў
фактычна ва ўмовах акупацыі – горад быў поўны расейкімі жаўнерамі, расейскія вайскоўцы прысуднічалі нават у залі паседжання. Ад дэпутатаў патрабавалі ратыфікаваць тэрытарыяльныя прэтэнзіі Расеі і Прусіі на землі Рэчы Паспалітай, то бок юрыдычна зафіксаваць Другі падзел.
Згодна гэтаму падзелу большая частка тэрыторыі сучаснай Беларусі адыходзіла ў склад Расейскай імперыі.
Дэпутаты адмаўляліся галасаваць за рэзалюцыю, якая прэдугледжвала падзел, і байкатавалі галасаванне маўчаннем. Гэтак доўжылася да глыбокай ночы.
Тады кракаўскі дэпутат
Ёсіф Анквіц прамовіў, што маўчанне будзе азначаць згоду. Маршалак сойму адбрадваўся і яшчэ раз паўтарыў пытанне аб тым, ці згодны сейм на падпісанне дамовы пра падзел Рэчы Паспалітай. Дэпутаты прамаўчалі, маршалак абвясціў, што рашэнне прынята адзінагалосна.
