На Лукінішскім пляцу 10 сакавіка 1864 года быў пакараны смерцю праз павешанне 26-гадовы
Кастусь Каліноўскі.
Відавочца падзеі
Аляксандр Масалаў, чыноўнік канцылярыі тагачаснага кіраўніка Паўночна-Заходняга краю генэрал-губэрнатара Мураўёва, так апісаў тое, што адбывалася:
"Была ясная халодная раніца; Каліноўскі ішоў на пакараньне сьмела; прыйшоўшы на плошчу, ён стаў проста тварам да шыбеніцы і толькі час ад часу кідаў позіркі ў далёкі натоўп. Калі яму чыталі канфірмацыю, ён пачаў быў рабіць заўвагі; так, напрыклад, калі назвалі ягонае імя – дваранін Вікенці Каліноўскі, ён усклікнуў: “У нас няма дваран, усе роўныя!” Паліцмайстар паківаў яму галавой і папрасіў змоўкнуць. Ня стану апісваць падрабязнасьці гэтага сумнага відовішча, падобных да якога ня дай Бог калі-небудзь яшчэ пабачыць”.
На фота Лукінішскі пляц з гары Таўрас, Вільня, каля 1886 года.
